ม้าเฉียวสวมเกราะเงิน ใส่หมวกขาว ถือทวนคู่มือ นําทหารออกจากด่านด้วยท่าทางสง่างาม มาประจันหน้ากับโจโฉกลางสนามรบ โจโฉก็ชักม้าเข้ามาใกล้ แล้วก็แกล้งร้องถามว่า ตัวท่านเป็นเชื้อขุนนางสัตย์ซื่อกับแผ่นดิน เหตุใดเป็นขบถยกทัพมา

ม้าเฉียวโกรธมากกัดฟันตอบว่า อ้ายโจรต่อราชสมบัติ ทําหยาบช้าดูหมิ่นพระเจ้าเหี้ยนเต้ โทษนั้นผิดเป็นอันมาก จะสับให้ละเอียดเหมือนสับสุกร แถมฆ่าบิดาและน้อง แค้นนักต้องจับตัวมาเคี้ยว แล้วชุบเลือดกินเสียทั้งเป็นจึงหายแค้น ว่าแล้วก็ควบม้าเข้าไปหาโจโฉ

อีกิ๋ม ทหารเอกของโจโฉ มาป้องกันไว้ รบกับม้าเฉียวได้ ๒๐ เพลง อีกิ๋มต้านไม่ไหว  ลิบองเข้ามาสู้แทน ๙ เพลง ม้าเฉียวก็แทงตกม้าตาย ทหารของม้าเฉียวก็ตะลุมบอนฝ่าเข้าไปในกองทัพของโจโฉแตกกระจายไป ม้าเฉียวสั่งจับตัวโจโฉให้ได้ โจโฉ แตกทัพครั้งแล้วครั้งเล่า ทหารม้าเฉียวร้องตะโกน อ้ายคนใส่เกราะสีแดงคือโจโฉคนร้าย จงจับตัวเอาไว้ให้จงได้ โจโฉตกใจก็รีบถอดเกราะทิ้ง ควบม้าหนีปะปนกับพวกทหารเลว ทหารของม้าเฉียวก็ร้องบอกอีกว่า อ้ายคนหนวดยาวคือโจโฉ ให้จับตัวให้จงได้ โจโฉก็เอากระบี่ตัดหนวดทิ้ง ทหารม้าเฉียวก็ร้องบอกว่าโจโฉตัดหนวดแล้วให้จับตัวอ้ายหนวดสั้น โจโฉก็เอาผ้าชายธงห่อคางควบม้าหนี

ม้าเฉียวไล่ตามไปอย่างกระชั้นชิด โจโฉเสียหลักพลัดตกจากหลังม้า วิ่งหลบเข้าไปหลังต้นไม้ ม้าเฉียวได้ทีควบม้าเข้าไปแทงด้วยทวน แต่โจโฉหลบทัน ทวนไปปักคาต้นไม้ โจโฉรีบวิ่งเข้าป่าหลบหนีไป ม้าเฉียวมัวชักทวนออกจากต้นไม้ พอดีโจหองควบม้ามารับหน้าไว้ รบกับม้าเฉียว ๕๐ เพลง แฮหัวเอี๋ยนมาช่วยรุมเป็น ๒ ต่อ ๑  ม้าเฉียวถลํามาคนเดียว ทหารตามมาไม่ทัน จำต้องถอยกลับด่านตงก๋วน โจโฉเมื่อกลับเข้ามาถึงค่าย ก็สั่งกําชับทหารให้รักษาด่านให้มั่นคง ไม่ต้องออกไปรบกับม้าเฉียวอีก

เมื่อไม่ยอมออกรบ ม้าเฉียวก็ใช้วิธีเดิม คือให้ทหารผลัดกันออกไปด่าโจโฉที่หน้าค่ายทุกวันมิได้ขาด แต่ทหารเอกของโจโฉกลัวอาญา ไม่มีใครออกมารบเลยสักคนเดียว จนทหารเสเหลียงยกมาเพิ่มเติมอีกสองหมื่น โจโฉก็เลยคิดการรบถึงขั้นแตกหัก

โจโฉพาโจหองอ้อมไปควบคุมทหารต่อเรือที่แม่น้ําอุยโหทางทิศตะวันออกของด่านตงก๋วน ม้าเฉียวทราบข่าวจากทหารสอดแนม ก็ปรึกษากับหันชุยว่า ทหารโจโฉต่อเรืออยู่ที่ฟากแม่น้ํา ไม่รู้จะทําอะไร หันซุยก็บอกว่า ปล่อยให้โจโฉต่อเรือให้เสร็จ แล้วยกข้ามฟากมาเสียก่อน แล้วค่อยตีให้ตกน้ําไป

พอโจโฉต่อเรือรบเสร็จ ก็เอาทหารลงเรือไปสามกอง ยกข้ามแม่น้ําอุยโหมาถึงฝั่งด่านตงก๋วน ทหารทั้งหมดก็ขึ้นบก ระหว่างที่ทหารจัดแจงตั้งค่าย ม้าเฉียวก็นําทหารเข้าจู่โจมลอบเข้าตีขนาบอย่างรวดเร็ว จนเข้าใกล้อีก ๕๐ วาจะถึงตัวโจโฉ เคาทูทหารเอกของโจโฉ ก็วิ่งเข้ามาอุ้มโจโฉโดดลงเรือ เอามือซ้ายถือหางเสือ เอามือขวาค้ําเรือออกจากฝั่งรีบแจวไป

นี่คือคุณสมบัติของโจโฉ ที่คัดเลือกทหารแล้วก็ต้องคลุกคลีกับทหารตลอด ทหารแทบจะตายแทนได้ มาช่วยในยามคับขันได้ทุกครั้ง ทั้งๆ ที่โจโฉเองรบไม่เก่งเลย

ทหารของโจโฉทั้งปวง พอเห็นเคาทูอุ้มโจโฉไป ก็เลยมองว่านายหนีทิ้งพวกตนไว้ ก็รีบวิ่งตามลงน้ําแล้วก็ยึดเรือไว้ แล้วก็ร้องให้มหาอุปราชช่วยชีวิตด้วย เคาทูเห็นจวนตัว เห็นม้าเฉียวควบม้าเข้ามาใกล้ ก็ชักกระบี่ฟันทหารของตนมือขาดศีรษะขาด แล้วก็ถอยเรือออกไปได้ประมาณ ๓ วา ม้าเฉียวก็มาถึงริมฝั่ง

เคาทูรีบแจวเรือข้ามแม่น้ําไปโดยมีโจโฉแอบอยู่ข้างหลังตลอด เคาทูตัวใหญ่มาก ม้าเฉียวสั่งทหารยิงเกาทัณฑ์เป็นห่าฝน เคาทูก็เอาอานม้าคลุมตัวโจโฉไว้ ส่วนตัวเองใช้กระบี่ปัดลูกเกาทัณฑ์ป้องกันตัว จนเรือลอยตามแม่น้ําไปถึงเมืองอุยหลํา ซึ่งเป็นพวกของโจโฉ เจ้าเมืองรีบลงมารับโจโฉขึ้นฝั่งไป

ม้าเฉียวก็ไม่ละความพยายาม รีบลงเรือไล่ตามโจโฉอีก เจ้าเมืองอุยหลําต้องใช้วิธีต้อนโคกระบือออกจากเมืองมาขวางหน้าทหารของม้าเฉียวเอาไว้ ฝ่ายทหารม้าเฉียวขาดเสบียงอยู่แล้ว ก็จับโคกระบือไว้เป็นอาหาร ไม่ได้ยกติดตามไป โจโฉเข้าเมืองอุยหลําได้อย่างปลอดภัย

ม้าเฉียวพาทหารต้อนโคกระบือลงเรือกลับถึงค่าย แล้วก็เล่าให้หันซุยฟังว่า ข้าพเจ้าไปทำศึกครั้งนี้มีชัยชนะแทบจะจับตัวโจโฉได้ มีทหารคนหนึ่งรูปร่างล่ําสัน สามารถอุ้มโจโฉลงเรือหนีไปได้ หันซุยบอกว่า ทหารโจโฉที่มีฝีมือมีอยู่ ๒ คนคือ เตียนอุย กับ เคาทู ตอนนี้เตียนอุยตายไปแล้ว ผู้ซึ่งแก้ไขโจโฉครั้งนี้คงเป็นเคาทู เคาทูคนนี้มีกําลังและฝีมือกว่าทหารทั้งหมด เสมือนหนึ่งเสือร้าย เจ้าพบมันเวลารบพุ่ง จะต้องระวังอย่า ประมาท

แล้วหันซุยก็แนะนําต่อไปว่า บัดนี้โจโฉหนีข้ามฟากไปอยู่ที่ค่ายอุยโห ถ้าคิดว่าจะยกไปรบ ก็ควรจะรบทันทีอย่าให้ตั้งมั่น ถ้าช้า โจโฉตั้งค่ายได้มั่นคงแล้ว เราคงทําการยากขึ้น เจ้าอยู่ด้านหลังจงรักษาค่ายทางด้านหลังให้มั่นคง เผื่อโจโฉจะยกทหารอ้อมมาตัดคลังเสบียงของเรา ม้าเฉียวก็รับว่าอันความคิดอันนี้ก็ชอบนัก เราก็แบ่งกันรักษาระวังหลัง ระวังกองคลัง ถ้าโจโฉยกข้ามฟากมา ก็จะยกทหารออกสกัดไว้ไม่ให้ข้ามมาได้ หันซุยจะเข้าตี ม้าเฉียวระวังหลัง หันซุยกับบังเต็กก็คุมทหารห้าหมื่นข้ามแม่น้ําอุยโหไปถึงค่ายโจโฉที่เมืองอุยหลํา จริงๆ การครั้งนี้ไม่สําเร็จเพราะความหวาดระแวง ก็ด้วยอุบายของโจโฉ