จิวท่ายเสนอในที่ประชุมว่า ซุนหวน หลานของซุนกวนซึ่งรักษาเมืองอิเหลงอยู่ตอนนี้ ถูกกองทัพเล่าปี่ล้อมอยู่ เห็นทีจะขาดเสบียงอาหารแล้ว ก็ขอให้ลกซุนส่งกําลังไปช่วย แล้วแก้เอาซุนหวนออกมา ซุนกวนจะได้คลายกังวล

ลกซุนตอบว่า ซุนหวนเป็นคนดีอารีอารอบ ทหารและพลเมืองรักใคร่นับถือ เสบียงอาหารน่าจะมีพอ ยังไม่จําเป็นต้องไปช่วยในเวลานี้ เราช่วยกันตีเล่าปี่ให้แตก ซุนหวนก็จะออกมาได้เอง

ลกซุนถือว่าภาระกิจที่สําคัญ คือเล่าปี่ ไม่ใช่ภาระกิจที่จะไปช่วยซุนหวน จิวท่ายและทหารทั้งปวงได้ฟังแล้วก็หยาบน้ําหน้าอยู่ในใจ พอเลิกประชุม ฮันต๋งก็พูดกับจิวท่ายว่า กังตั๋งเห็นจะเสียแก่เล่าปี่ครั้งนี้เป็นมั่นคง เห็นที่นายเราจะตั้งคนผิดมาเป็นแม่ทัพ

คือลกซุนอายุน้อย และแม่ทัพคนอื่นกรำศึกกับจิวยี่มาก่อน อีกประการหนึ่ง ดาว ๒ กับดาว ๘ เป็นคู่สมพล มีอิทธิพลทำให้ปกครองคนในระยะแรกค่อนข้างยาก คือการที่จะประสบความสําเร็จเมื่ออายุน้อย ปัญหาคือ ในช่วงแรกจะต้องมีอุปสรรคจากคนเก่าคนแก่ก่อน

รุ่งขึ้น ลกซุนก็มีคําสั่งไปยังกองทหารที่ตั้งอยู่ในแนวหน้า ให้เสริมที่มั่นให้เข้มแข็งและให้รักษาค่ายนิ่งอยู่ อย่าออกรบกับข้าศึก นายทหารผู้ใหญ่พากันขบขันในคําสั่งนี้ ต่างพากันฝืนคําสั่งกันอยู่เงียบๆ ลกซุนจึงเรียกประชุมนายทหารทั้งหมดแล้วถามว่าเหตุใดท่านทั้งหลาย จึงไม่ปฏิบัติตามคําสั่งของข้าพเจ้าอย่างเคร่งครัด

ฮันต๋งก็บอกว่า หน้าที่ของทหารคือออกรบกับข้าศึก เหตุใดท่านจึงสั่งการให้รักษาค่ายนิ่งอยู่ ท่านจะคอยใคร จะคอยสวรรค์ให้ช่วยขับไล่ข้าศึกแทนเรากระนั้นหรือ เรา เป็นนักรบไม่กลัวความตาย จะเอาเรามานอนขี้เกียจขึ้นอืดอยู่อย่างนี้หาควรไม่

ที่ประชุมต่างก็ตบมือโห่ร้องสนับสนุนคําพูดของฮันต๋งอย่างกึกก้อง บางคนก็ร้องตะโกนขึ้นมาว่า ท่านขุนพลฮันต๋งพูดถูกแล้ว ต้องออกรบ รบให้เด็ดขาด

ลกซุนยกดาบอาญาสิทธิ์ขึ้นชูทันที แล้วประกาศิตว่า ข้าพเจ้าได้รับมอบหมายให้ทําหน้าที่ป้องกันบ้านเมือง ซุนกวนไว้วางใจให้ข้าพเจ้าให้ทําหน้าที่นี้ ข้าพเจ้าถือเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุด หน้าที่ของท่านคือ ปฏิบัติตามคําสั่งของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าสั่งให้ท่านรักษาค่ายนิ่งอยู่ จะแหกคอกออกไปไม่ได้ ผู้ใดฝ่าฝืนข้าพเจ้าจะตัดศีรษะ นายทั้งปวงได้ฟังแล้วยิ่งไม่พอใจ ไม่รู้จะทําอย่างไร ก็ต้องปฏิบัติตามคําสั่งไปอย่างแกนๆ ก็เห็นกับตาว่าได้รับดาบอาญาสิทธิ์มาจริงๆ ประหารได้ทันที

ฝ่ายเล่าปี่ได้ข่าวว่าซุนกวนตั้งให้ลกซุนเป็นแม่ทัพใหญ่ จึงถามทหารทั้งปวงว่า ลกซุนเป็นใครมาจากไหน ม้าเลี้ยงก็ตอบว่า ลกซุนเป็นปราชญ์มีชื่อเสียงโด่งดังในอาณาจักรกังตั๋ง อายุก็ยังน้อย แต่มีความรู้ความสามารถดีเยี่ยม เป็นผู้วางแผนยึดเอาเมืองเกงจิ๋วของเราไปได้

พระเจ้าเล่าปี่บอกว่า อ้ายคนนี้นี่เอง ที่ทําให้กวนอูน้องชายของกูถูกฆ่าตาย เป็นบุญแล้วที่จะได้แก้แค้นแทนกวนอู ว่าแล้วก็สั่งให้เคลื่อนทัพเข้าตีลกซุนทันที ม้าเลี้ยงท้วงว่าให้ระวังก่อน ลกซุนคนนี้ไม่ด้อยไปกว่าจิวยี่เลย พระเจ้าเล่าปี่ก็โกรธตรัสว่า ตัวข้าเองโตในสนามรบ จะเกรงอะไรกับลกซุน อ้ายเด็กเมื่อวานซืน แล้วก็สั่งเคลื่อนกําลังเข้าโจมตีแนวหน้าของลกซุนทุกด้านพร้อมกัน

สามก๊กตอนนี้แสดงให้เห็นว่า การประมาทคลื่นลูกใหม่ไม่ควรอย่างยิ่ง ในขณะเดียวกันถ้ามองมุมกลับ อุบายที่สําคัญที่สุด ถ้าเราเอาคนเก่งแต่ดูหน้าอ่อนเป็นเด็ก ก็จะทําให้คนอื่นประมาท ขาดความระมัดระวัง สามารถเอาชนะได้โดยง่าย เป็นหลักการค้าการตลาดอย่างหนึ่งเหมือนกัน

ฝ่านฮันต๋งรายงานข่าวศึกให้ลกซุนทราบ ลกซุนเกรงว่าทัพหน้าจะละเมิดคําสั่ง จึงขี่ม้าออกตรวจการ พบฮันต๋งขี่ม้าดูข้าศึกอยู่บนเนินเขาค่อยสบายใจ ฮันต๋งชี้ให้ลกซุนดูขบวนทัพของพระเจ้าเล่าปี่ที่เคลื่อนมาราวกับคลื่นในมหาสมุทร พอเห็นสัปทนเหลืองกลางทัพ ก็ร้องบอกลกซุนว่า นั่นคือเล่าปี่ ข้าพเจ้าขออาสาไปฆ่ามันเอง

ลกซุนว่ารอก่อน เล่าปี่กําลังมีชัย กําลังฮึกเหิม ทหารก็มีฝีมือ ถ้าขึ้นออกไปสู้ในเวลานี้จะแพ้เขาเปล่าๆ รอให้เขาตั้งค่ายอยู่ในป่าเสียก่อน ข้าพเจ้าจะให้ท่านไปทําการรบอย่างเต็มแรง

ฝ่ายพระเจ้าเล่าปี่ไม่เห็นทหารลกซุนออกมาสู้ ก็ให้ทหารหมวดหนึ่งให้ออกมาด่าท้าทายอยู่หน้าค่ายด้วยคําหยาบช้าต่างๆ แต่ลกซุนสั่งเฉียบขาด ให้ทหารทั้งปวงสงบนิ่งไม่โต้ตอบประการใดทั้งสิ้น

ม้าเลี้ยงเห็นเช่นนี้ ก็กระซิบบอกพระเจ้าเล่าปี่ว่า ลกซุนคงใช้วิธีสงบนิ่งให้ฝ่ายเราสิ้นแรงไปเอง กองทัพของเรายกมาไกล ไหนเลยจะตั้งอยู่เฉยๆ ตลอดปีได้อย่างกองทัพของลูกซุน พระเจ้าเล่าปี่ส่ายหน้าแล้วว่า ไม่จริงหรอก อ้ายลกซุนขี้ขลาดตาขาว กองทัพของมันเข็ดเขี้ยวกับเรา แล้วจะออกมาสู้กับเราได้อย่างไร