มีเรื่องเล่าถึงประวัติของบิต๊กว่า สมัยที่บิต๊กยังเป็นพ่อค้าทำการค้าขายและกลับจากเมืองลกเอี๋ยงนั้น เข็นเกวียนกลับมา ก็พบหญิงสาวรูปงามอายุประมาณ ๑๖ ปี ขอโดยสารบิต๊กจะมาเมืองตองไฮด้วย บิต๊กก็เกิดเอ็นดูด้วยเป็นหญิง จึงลงเดินและให้หญิงนั้นนั่งบนเกวียน หญิงนั้นจึงว่าข้าพเจ้าเป็นคนโดยสารจะนั่งไปบนเกวียนและให้ท่านเดินไปนั้น ไม่ควร เชิญท่านขึ้นนั่งบนเกวียนเถิด บิต๊กจึงขึ้นเกวียนขับไป บิต๊กนั้นมิได้มีใจคิดแทะโลมหญิงนั้นเลย ครั้นถึงเมืองตองไฮ หญิงนั้นก็พูดกับบิต๊กว่า เรานี้มิใช่มนุษย์ เป็นนางในเมืองบน เทพยดาผู้ใหญ่ให้เราเอาเพลิงมาจุดเผาเรือนท่าน ตัวเราเป็นหญิงแกล้งลองใจโดยสารท่านมา ท่านมิได้ทำอันตรายแก่เรานั้น ก็เห็นว่าท่านมีความสัตย์อยู่มั่นคง ครั้นเราจะไม่เอาเพลิงไปเผาเรือนท่าน ก็ขัดเทวดาผู้ใหญ่มิได้ ท่านจงเร่งไปขนทรัพย์สินที่เรือนท่านเสียให้พ้น ในเวลากลางคืนนี้จะเอาเพลิงเผาเรือนท่านเสียตามคำเทวดา ครั้นบอกแล้วหญิงนั้นก็หายไปในครั้งนั้น บิต๊กก็ขนทรัพย์สินออกจากเรือนหมด พอตกกลางคืนก็เกิดเพลิงลุกขึ้นที่เรือนบิต๊ก บิต๊กจึงเอาทรัพย์สิ่งของให้ทานแก่ยาจกทั้งหมด กิติศัพท์ครั้งนี้รู้ไปถึงโตเกี๋ยม โตเกี๋ยมจึงรับเอาบิต๊กไว้เป็นที่ปรึกษา ต่อมาบิต๊กได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ถือหนังสือไปให้ขงหยง เจ้าเมืองปักไฮ เพื่อมาช่วยรบกับโจโฉ ขงหยงก็เป็นคนใจกว้าง มีเพื่อนฝูงมาก ราษฎรรักใคร่ ตอบรับไปช่วยโตเกี๋ยมรบโจโฉ ในที่สุดขงหยงจึงเชิญเล่าปี่ ให้ร่วมเข้ารบด้วยเป็นอันเหตุให้เล่าปี่ไปยืมทหารกองซุนจ้านดังที่เล่ามา

ฟังประวัติของบิต๊กแล้วเหมือน เรื่องเวียงหนองล่ม ของเรา หาอ่านได้ในพงศาวดารโยนก

เมื่อเล่าปี่ช่วยโตเกี๋ยมได้แล้ว  โตเกี๋ยมก็ยกเมืองให้ในเวลาต่อมา เล่าปี่จึงได้บิต๊กมารับราชการด้วย และนอกจากนั้นยังได้น้องสาวของบิต๊กคือนางบีฮูหยินมาเป็นภรรยาอีกด้วย