เมื่อโจโฉเห็นว่า แผนของตนที่ประสงค์ให้เล่าปี่และลิโป้แตกกันนั้นสำเร็จแล้ว พิจารณาว่า หากจะร่วมมือกับเล่าปี่ตีลิโป้ในขณะนั้นยังทำไม่ได้ เนื่องจากตนยังมีศึกหลายด้านอยู่ จึงเห็นควรชักชวนเล่าปี่ ลิโป้ ซุนเซ็ก รบกับอ้วนสุดเจ้าเมืองลำหยงก่อน ในที่สุดตีเมืองแตก อ้วนสุดต้องหนีออกจากเมือง โจโฉจึงเกลี้ยกล่อมให้เล่าปี่และลิโป้เลิกพยาบาทกัน ให้เล่าปี่อยู่เมืองเสียวพ่ายและลิโป้อยู่เมืองชีจิ๋วตามเดิม

วันหนึ่ง ตันก๋งที่ปรึกษาของลิโป้ จับม้าใช้ของเล่าปี่ได้ ค้นพบหนังสือของเล่าปี่มีไปแก่โจโฉว่า หากโจโฉยกกองทัพมาปราบลิโป้เมื่อไร เล่าปี่ก็จะร่วมด้วย ลิโป้โกรธจึงยกกองทัพไปตีเมืองเสียวพ่ายแตก เล่าปี่ก็ต้องหนีไปหาโจโฉอีกครั้ง โจโฉก็ยกทัพใหญ่มาตีเมืองชีจิ๋วแตก ลิโป้หนีไปจนมุมที่เมืองแฮ่ผือ สุดท้ายก็มีลูกน้องทรยศจัดมัดตัวไปส่ง และโดนตัดสินโทษประหารชีวิต

เมื่อลิโป้หนีไปอยู่เมืองแฮผือและถูกทัพโจโฉล้อมไว้นั้น ตันก๋งแจ้งว่าให้รอก่อน เมื่อโจโฉเสบียงหมดก็ต้องยกทัพกลับ เมื่อถึงเวลานั้นจึงค่อยตามไปตีทัพโจโฉจะดีกว่า ลิโป้จึงตกลง จากนั้น ลิโป้ได้มาปรึกษาภรรยาทั้งสอง คือ นางหยิมซีและนางเตียวเสี้ยน ทั้งสองร้องไห้กล่าวว่า ท่านอย่าออกไปรบเลย ( ภรรยาร้องไห้เป็นลางไม่ดี ) ลิโป้จึงกล่าวแก่ตันก๋งว่าที่ข่าวว่าทหารโจโฉออกไปเอาเสบียงที่เมืองฮูโต๋นั้น เห็นจะเป็นข่าวเท็จ อย่าได้ยกทัพตามออกไปตีเลย ตันก๋งได้ยินดังนั้นก็เสียขวัญ แต่นั้นมา ลิโป้ก็ตั้งอยู่ในเมืองเสพสุราอยู่ทุกวัน และมีหนังสือจะไปแจ้งแก่อ้วนสุดว่าจะยกบุตรสาวให้ แต่ลิโป้ก็ตีฝ่าทัพที่ล้อมเมืองอยู่ออกไปไม่ได้

โจโฉล้อมเมืองอยู่ ๒ เดือน กองทัพเริ่มอิดโรย จึงคิดว่าจะถอยทัพ แต่ซุนฮกที่ปรึกษาโจโฉขอให้ยับยั้งการถอยทัพไว้ก่อน  โจโฉก็เชื่อ กุยแกจึงว่าบัดนี้เป็นเทศกาลน้ำเหนือหลาก น้ำไหลผ่านมาริมเมืองแฮ่ผือ ทางด้านตะวันตก หากกั้นทำนบน้ำไว้ข้างใต้ น้ำจะไหลบ่าเข้าท่วมเมือง โจโฉจึงให้ระดมทหารไปสร้างทำนบกั้นน้ำ เมื่อฝนตกหนัก น้ำจึงไหลบ่าเข้าไปยังเมือง เหลือเป็นดอนอยู่เพียงประตูตะวันออกด้านเดียว ประชาชนก็รายงานความทุกข์ยากแก่ลิโป้ ลิโป้จึงว่า มึงจะเป็นอย่างไรก็ช่าง ม้าเซ็กเทาว์กูยังอยู่ จะขึ้นบกหรือลงน้ำก็ได้ทั้งนั้น ลิโป้นั้นมิได้คิดแก้ไขเหตุการณ์แต่อย่างใด คิดถึงอยู่แต่เฉพาะตนเท่านั้น

วันหนึ่ง นางหยิมซีนำกระจกมาให้ลิโป้ส่องดู ลิโป้มองเห็นตนเองซูบซีดเศร้าหมองผิดรูปผิดร่าง ไม่สง่างามเหมือนเดิม จึงโทษการเสพสุรา กล่าวว่าพิษสุรานี่ร้ายนัก ผู้ใดรูปงามก็อาจเศร้าหมองได้ ก็ประกาศห้ามปรามทุกคนเสพสุรา ผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกประหารชีวิต

ต่อมาคนเลี้ยงม้าคนหนึ่งของลิโป้ ได้ขโมยม้าศึกมา ๑๕ ตัว ลอบส่งไปให้เล่าปี่ เฮาแสงผู้เป็นนายกองจับตัวได้ก็ฆ่าเสีย เมื่อได้ความดีความชอบ บรรดามิตรสหายได้ข่าวก็มาเยือน เฮาเสงก็ต้องการเลี้ยงสุรา แต่ด้วยเกรงจะขัดคำสั่งจึงไปขออนุญาต ลิโป้ก็โกรธ จึงว่ามึงบังอาจมาขอร้องกู จะให้คำสั่งกูเป็นหมันหรืออย่างไร แล้วจึงสั่งให้เอาตัวฮองเสงไปฆ่าเสียอีก นายทหารทั้งหลาย พากันขอชีวิตเอาไว้ ลิโป้จึงให้งดโทษประหารแล้วจึงเฆี่ยนเสียห้าสิบที ฮองเสงน้อยใจปรึกษาแก่นายทหารว่าลิโป้ขาดปัญญามิได้เอาใจใส่ทหารทั้งปวง โจโฉทดน้ำเข้าเมืองก็มิได้ใส่ใจ พวกเราเปรียบเหมือนต้นหญ้าริมทาง มิรู้ว่าจะตายวันใด ควรจะทิ้งลิโป้เสียแล้วเอาตัวรอด

อุยเฮกกล่าวว่า การหนีไปเสียเปล่า ๆ นั้นมิใช่ชายชาติทหาร ควรจะจับตัวลิโป้ส่งให้แก่โจโฉ เพื่อเอาความดีความชอบจักดีกว่า แต่ว่าลิโป้เป็นผู้มีฝีมือมาก และยังมีม้าเซ็กเทาว์ ดังนั้นการจับตัวลิโป้นั้นต้องคุมประตูเมืองให้ดี และต้องขโมยม้าเซ็กเทาว์จากในคอก ขี่ออกทางประตูเมืองตะวันออก ซึ่งเป็นจุดที่น้ำไม่ท่วม ทหารของซงเหียนและอุยฮกที่เฝ้าประตู ทำเป็นขี่ม้าไล่แล้วจึงกลับเมือง

ฮองเสงนัดหมายกับโจโฉว่า หากเห็นธงขาวชักขึ้นในเมืองแฮ่ผือเมื่อใดก็ให้ยกทัพเข้าตีได้ทันที โจโฉดีใจแล้วจึงให้เขียนประกาศผูกกับลูกเกาทัณฑ์ยิงเข้าเมืองแฮ่ผือว่า ผู้ใดเข้ากับลิโป้จะถูกประหารชีวิต หากผู้ใดนำศีรษะลิโป้มาได้จะให้รางวัล พอรุ่งเช้าโจโฉก็สั่งทัพเข้าตีเมืองทางด้านตะวันออก ลิโป้ฉวยทวนออกมาเรียกหาม้าเซ็กเทาว์แต่ไม่พบ เมื่อโจโฉได้สัญญาณการชักธงขาวจึงบุกเมืองทำการสู้รบกับลิโป้อยู่ตลอดคืน ลิโป้นั้นเพลียเอาทวนพิงฝาหลับไป ทหารทั้งหลายจึงยึดทวนและจับลิโป้ มัดส่งแก่โจโฉ แล้วถูกประหารชีวิต

ด้วยบุคลิกที่เป็นคนโลเล ไม่อยู่กับร่องกับรอย คบเล่าปี่เป็นมิตรแล้ว หักหลังมิตร ยามคับขันก็เชื่อสตรีมากกว่าที่ปรึกษาทางทหาร รักตัวมากกว่าพวกพ้อง จึงทำให้ลิโป้จึงต้องมีจุดจบเช่นนี้

เป็นเรื่องย่อของคนตายน้ำตื้น ทั้งเรื่องไม่เคยเอ่ยถึงว่าเชื่อเมีย ใกล้ตายเลยมีเหตุ