ถ้าเปรียบเทียบกับธาตุราศีบน เล่าปี่เป็นธาตุหยิน โจโฉเป็นธาตุหยาง เล่าปี่เป็นธาตุไม้หยิน โจโฉก็เป็นธาตุไม้หยาง ยืนต้นตระหง่านสูงเด่น ไม่ก้มมองไม้พุ่ม

จุดจบของสองจอมคนที่มีความเป็นหยินหยางก็ต่างกัน

จุดจบของเล่าปี่ เพราะอารมณ์คั่งแค้นที่น้องร่วมสาบานถูกเด็ดหัว ต้องการทำสงครามโดยไม่ฟังที่ปรึกษา ต่างกับสมัยที่ยังไม่เป็นใหญ่ ลำบากยากจนร่อนเร่หาแผ่นดิน ก็เชื่อฟังที่ปรึกษา แต่พอเป็นใหญ่ อารมณ์ของหยินที่กดไว้ คือ ความเอาแต่ใจ ก็สำแดงเดช ใครให้เหตุผลอย่างไรก็ไม่ฟัง เพราะไม่ต้องควบคุม ระมัดระวังตนเองอีกต่อไป อันตรายของธาตุฝ่ายหยิน คือ ความเอาแต่ใจ ไร้เหตุผล

จุดจบของโจโฉ ฝ่ายหยาง คือ คิดมากหวาดระแวง โรคประจำตัวคือ ปวดหัว หรือความดันโลหิต เมื่อคิดมากก็ปวดหัว หวาดระแวงถึงขนาดฆ่าหมอเทวดาฮูโต๋ ซึ่งเป็นคนเดียวที่รักษาตนเองได้ อันตรายของธาตุที่เป็นหยาง คือ คิดมากหวาดระแวง

สรุปง่ายนิดเดียว แต่มีความหมาย และเป็นบทเรียนที่กว้างใหญ่ไพศาลสำหรับหลายคนที่ได้อ่านสามก๊ก ตอนนี้...ใช่ไหมคะ