ซึ่งแผนการของขงเบ้ง ก็คือการรวมตัวของก๊กซุนกวนกับเล่าปี่นายของตน เพื่อกำจัดโจโฉ พูดง่ายๆ ขงเบ้งมีสติปัญญา แต่ขาดกำลังพล ถ้าได้ร่วมมือกับก๊กซุนกวนแห่งเมืองกังตั๋ง ก็จะได้ทั้งกำลังพลและชัยภูมิที่จะสามารถรับมือกับโจโฉได้ บวกกับสติปัญญาในการวางแผนของตนแล้ว งานใหญ่ในการปราบกองทัพโจโฉในครั้งนี้ต้องสำเร็จอย่างแน่นอน

อันว่าทำเลเมืองกังตั๋งนี้ ปัจจุบันอยู่ในเขตหวูฮั่น ซึ่งข้าพเจ้าได้ไปสำรวจด้วยตนเองมาแล้ว แม้ว่าปัจจุบันไม่ได้เหลือเค้าเมืองโบราณสมัยราชวงศ์ฮั่น คือประมาณ พ.ศ. ๗๐๐ ให้เห็น แต่ว่าสามารถอนุมานได้ว่า กังตั๋ง ในอดีตมีความอุดมสมบูรณ์ เป็นที่ราบต่ำ ติดแม่น้ำฉางเจียง มีทางออกทางทะเล ทหารมีความชำนาญในการรบทางน้ำ ปากทางเข้าเมืองก็เป็นอ่าว ยากแก่การโจมตีเป็นอย่างยิ่ง อาณาจักรกังตั๋งมีความเข้มแข็งเป็นอย่างมาก พรั่งพร้อมไปด้วยที่ปรึกษา เช่น เตียวเจียว ลกเจ๊ก ลกซุน ฯลฯ รวมทั้งมีขุนพลที่เก่งกาจเช่น จิวยี่ ซึ่งเคยเป็นคู่เขย และเพื่อนรักของซุนเซ็ก พี่ชายซุนกวน

ข้อสำคัญ เป็นทำเลที่มั่งคั่งอุดมทรัพย์ มีทางออกทางทะเล และมีกลุ่มพ่อค้าเกลือ และโรงงานผ้าไหม อยู่มากในเขตนี้ ลูกหลานคนรวยได้เข้ารับราชการหมด รวมถึง ลกซุน ลิบอง ทำให้อาณาจักรนี้ดูเหมือนจะร่ำรวยที่สุด และแน่นอนต้องเข็มแข็งด้วย

ด้วยเหตุนี้เมื่อขงเบ้งได้พบกับโลซก ถือเป็นโอกาสอันดีที่ขงเบ้งจะเริ่มวางแผนหาพันธมิตรที่เข้มแข็ง โดยให้โลกซกเป็นคนพาเข้าไปพบกับซุนกวน

ความจริง นโยบายของเหล่าที่ปรึกษาของกังตั๋ง ต่างก็ไม่ต้องการเป็นศัตรูกับโจโฉ เพราะถือว่าในขณะนั้น ทัพของโจโฉนับว่าเข้มแข็งที่สุด ศึกที่เกิดขึ้นจะต้องยืดเยื้อ ทำให้ต้องสูญเสียกำลังทรัพย์และกำลังทหารเป็นจำนวนมาก ส่วนใหญ่จึงมีความคิดที่จะยอมจำนน ไม่ยอมเป็นศัตรูกับโจโฉ ซึ่งขัดกับความคิดของซุนกวนและจิวยี่ ที่ต้องการเป็นอิสระไม่ขึ้นกับใคร แต่ก็จนใจด้วยที่ปรึกษาส่วนใหญ่ไม่เห็นดีด้วย เพราะคนรวยทั้งนั้น กลัวลำบาก

จำไว้ว่า มีที่ปรึกษาจน คำปรึกษาจะเป็นไปในลักษณะสู้ตาย
ที่ปรึกษาขี้เบื่อ ชอบเที่ยว ก็ชวนย้ายเมืองหลวง
ที่ปรึกษาขี้โมโห หลงตัว ก็ชอบรบ ท้าตีท้าต่อย
และที่ปรึกษารวย มักชอบสงบสันติ ไม่รบ ยอมไว้ก่อน รักษาความสุขสบายและสุขสงบ

บริษัทเรามีนโยบายแบบไหนล่ะ ถ้าต้องบุกตลาด ก็อย่ารับที่ปรึกษาธรรมะธรรมโม