บทความพิเศษ

 

พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๑๕/๒ - ตันหลิม
19 ม.ค. 2559

 

ข้อซึ่งพระมหากษัตริย์เชื่อสตรีนั้น คือ ครั้งพระเจ้าฮั่นโกโจได้เสวยราชสมบัติ  มีพระทัยรักนางลิเฮาผู้มเหสียิ่งนัก และนางจะเพ็ดทูลอย่างไร พระเจ้าฮั่นโกโจ ก็เชื่อฟังทุกประการ  แล้วพระเจ้าฮั่นโกโจตั้งลิชันกับลิหลก ซึ่งเป็นน้องนางลิเฮา เป็นขุนนางใหญ่ซ้ายขวา สามารถเข้านอกออกในได้ตลอดเวลา จะทำการสิ่งใดมิได้เกรงพระเจ้าฮั่นโกโจ และทำการหยาบช้าข่มเหงริบทรัพย์ราษฎร ฆ่าเจ้าของเสียบ้าง ขุนนางทั้งปวงก็อยู่ในอำนาจ ลิชัน ลิหลก เสียสิ้น ถ้ามีผู้มาร้องทุกข์กล่าวโทษ นางลิเฮาก็จะกล่าวแก้แทนทุกครั้ง อาณาประชาราษฎร์ได้รับความเดือดร้อนทั้งแผ่นดิน

 

ต่อมา เมื่อพระเจ้าฮั่นโกโจสวรรคต ลิชัน ลิหลก คิดการกำเริบจะชิงราชสมบัติ ขุนนางที่มีใจซื่อสัตย์ร่วมกับราษฎร จับสองพี่น้องกับญาติฆ่าเสียสิ้น แล้วเชิญ อันบุ้นเต้ ซึ่งเป็นพระราชบุตรขึ้นเสวยราชย์ บ้านเมืองจึงเป็นสุขต่อมา

 

ข้อซึ่งพระมหากษัตริย์เชื่อฟังคนพาลนั้น คือพระเจ้าฮั่นเต้ ได้เสวยราชสมบัติ เชื่อฟังขันทีทั้งปวง ฝ่ายโจเท้ง ซึ่งเป็นปู่ของโจโฉ ก็เป็นขุนนาง คบคิดกับพวกขันทีทำการหยาบช้าต่อแผ่นดิน บ้านเมืองจึงเกิดจลาจล ต่อมา ธรรมเนียมต่างๆ ก็ฟั่นเฟือนแปรปรวนไป ทุกวันนี้ พระเจ้าเหี้ยนเต้ได้เสวยราชสมบัติ ได้รับความเดือดร้อนพระทัยมาหลายครั้ง  ครั้งนี้โจโฉ มีทหารเป็นอันมาก แล้วมีใจกำเริบ คิดทำการหยาบช้าต่อแผ่นดิน หวังจะทำอันตรายสมบัติให้สาบสูญ ก็เสียขนบธรรมเนียมการแผ่นดินไป พระเจ้าเหี้ยนเต้ก็ได้รับความเดือดร้อนอีกฉะนี้

 

เราผู้ชื่อ อ้วนเสี้ยว เจ้าเมืองกิจิ๋ว ซึ่งเป็นเชื้อขุนนางมาแต่ก่อน มีใจซื่อสัตย์ต่อแผ่นดิน เห็นว่าโจโฉทำการไม่ชอบ จะทำร้ายพระมหากษัตริย์ เราจึงยกกองทัพมาจะกำจัดโจโฉ  ถ้าเจ้าเมืองทั้ง ๑๘ หัวเมือง เห็นแก่พระเจ้าเหี้ยนเต้ และพระมหากษัตริย์แต่ก่อน อย่าให้หัวเมืองทั้งปวงแลราษฎร ไปเข้าด้วยกับโจโฉเป็นอันขาด

 

เห็นสำนวนของตันหลิมไหมคะ มีการยกเรื่องประวัติศาสตร์ที่พอจะสอดคล้องกับเหตุการณ์ปัจจุบัน มีเหตุที่มา พร้อมทั้งกล่าวโทษโจโฉ ตั้งแต่พ่อบุญธรรมในรัชกาลก่อน  ในหนังสือสามก๊ก เขียนไว้ว่า ครั้นตันหลิมแต่งหนังสือแล้ว อ้วนเสี้ยวให้ทหารไปปิดไว้ทั้ง ๑๘ หัวเมือง พอถึงฤกษ์ดี อ้วนเสี้ยวจึงพาตันหลิมแลทหารทั้งปวง ยกกองทัพไปถึงตำบลลิมหยง ปลายแดนเมืองฮูโต๋ แล้วหยุดทหารตั้งค่ายมั่นอยู่

 

ประกาศที่ตันหลิมเขียน สามารถทำให้โจโฉซึ่งนอนป่วยอยู่ โกรธจนเหงื่อออกทุกเส้นขน  นี่ในนิยายของหลอกว้านจง เขียนไว้อย่างนี้จริงๆ แสดงว่าต้องโกรธมาก  เราคงนึกภาพออกว่า เหงื่อออกทุกเส้นขนนั้นเป็นยังไง แต่ก็มีสติพอจะคิดได้ว่า อ้วนเสียว แม้มีสติปัญญาพอที่จะคิดการใหญ่ได้ แต่ขาดคนดีมีฝีมือ  คำว่า “มีสติปัญญา” คือ รู้จักใช้ตันหลิมนี่แหละค่ะ คือ โกรธน่ะโกรธหรอก ข้อที่ว่า “ด่าได้ลึกซึ้งถึงกระดูก” แต่ก็รู้ว่า ตันหลิมเขียนถูก เอ้อ...คือ เขียนดี ถึงกับออกปากว่า “เสียดายตันหลิม เป็นคนดีมีสติปัญญา ซึ่งไปอยู่กับอ้วนเสี้ยวนั้น เห็นจะป่วยการเสียเปล่า”  แปลว่า ถ้าได้ตัวมา แล้วเขียนด่าอ้วนเสี้ยวแทน คงจะเจ็บแสบมากกว่า จริงไหมคะ คราวนี้ท่านผู้อ่านคงจะจำตันหลิม ได้แล้ว หนังสือสามก๊กนับถือคนมีสติปัญญา จึงเล่ารายละเอียดของ ตันหลิม ไว้ชัดเจน