นางงอก๊กไถ้โกรธใหญ่ ตวาดว่าทําไมเอาลูกสาวข้าเป็นเหยื่อล่อ ชักโมโห เอาไม้เท้าฟาดหัว บอกว่าเล่าปี่ตายแล้วลูกสาวข้าเป็นม่ายหรือ ชาวเมืองเขาก็รู้กันทั้งเมืองอย่างนี้ ต่อไปภายหน้าใครเขาจะมาสู่ขอ ซุนกวนชักเหงื่อแตกจะไปกันใหญ่ เฉียวกงก็ว่าซุนกวนเข้าไปอีก ทําเช่นนี้เป็นเรื่องน่าอัปยศอดสูไปทั่วโลก ขอให้รับเล่าปี่เป็นเขยเสียเถิด ไหนๆ ก็ไหนๆ เล่าปี่เองก็เป็นคนที่มีปัญญาและเป็นเชื้อพระวงค์ ก็คู่ควรกับซุนฮูหยินทุกประการ เรื่องมันไปไกลเกินกว่าที่จิวยี่คิด

นางงอก๊กไถ้ก็ขอดูตัวเล่าปี่ ว่าที่ลูกเขย ที่วัดกําลอ ซุนกวนเห็นเป็นที สั่งให้แกหัวคุมทหาร ๓๐๐ คนไปซุ่มอยู่สองข้างทางเข้าวัด ถ้าหากว่านางงอก๊กไถ้ไม่ชอบใจเล่าปี่ ก็ให้จับขังทันที เล่าปี่ไปหานางงอก๊กไถ้ที่วัดกําลอตามนัด นางงอก๊กไถ้ก็เชิญกินโต๊ะตามประเพณี

สักครู่หนึ่ง จูล่งก็เข้ามารายงานว่าทหาร ๓๐๐ คนซุ่มอยู่ข้างนอก ให้ระวังตัว งอก๊กไถ้ได้ยินก็โกรธ ด่าซุนกวนว่าทําไมเอาทหารมาซุ่ม ก็รู้ไม่ใช่หรือว่า เล่าปี่จะมาเป็นลูกเขย เท่ากับเป็นลูกข้าเหมือนกัน ซุนกวนแกล้งทําโกรธแกหัว สั่งให้เอาตัวไปฆ่าเสีย  เล่าปี่ก็แกล้งห้ามไว้ บอกว่างานนี้เป็นงานมงคคล อย่าไปฆ่าทหารเอกเลย นางง่อก๊กไถ้ก็ไล่ทหารที่ซุ่มอยู่ออกไปให้หมด เป็นอันว่าแผนการของจิวยี่มีจุดโหว่งอยู่

ครั้นได้วันดี นางงอก๊กไถ้ได้จัดงานแต่งเล่าปี่กับซุนฮูหยินตามประเพณี ซุนกวนน้ําท่วมปากไม่รู้จะทําอย่างไรดี ก็มีจดหมายให้จิวยี่รู้ จิวยี่เสียใจเป็นที่สุด คิดหากลอุบายใหม่ เขียนจดหมายมาบอกซุนกวนว่า ขอให้ประโลมเอาใจเล่าปี่ให้หลงอยู่กับเราจนลืมขงเบ้ง กวนอู เตียวหุย เมืองเกงจิ๋วจะได้ตกเป็นของเรา ถ้าปล่อยให้เล่าปี่กลับเกงจิ๋วเมื่อไหร่ เท่ากับปล่อยมังกรบินขึ้นฟ้า จะเอาลงมาไว้ในสระอีกไม่ได้แล้ว คิดแผนใหม่อันนี้ที่เขาเรียกว่า มังกรติดหล่ม เล่าปี่กรำศึกมานานปี นอนกลางดินกินกลางทราย หลบหนีหัวซุกหัวซุน ไม่เคยได้อยู่เมืองใหญ่ นางซุนฮูหยินก็ไม่ใช่ขี้เหร่ เมืองก็ใหญ่

ซุนกวนเมื่อได้รับจดหมายจิวยี่ ก็ปรึกษากับเตียวเจียว ก็เห็นพ้องต้องกัน เป็นความคิดที่ดี ก็ก่อตึก ขุดสระ สร้างสวน ให้ข้าทาสชายหญิงแก่คู่บ่าวสาวเป็นอันมาก จัดสาวงาม ๑๐ คน ขับร้องบําเรอให้ทุกวัน นางง่อก๊กไถ้เห็นซุนกวนปฏิบัติดีต่อเล่าปี่ ก็มีความพอใจ ฝ่ายเล่าปี่เองก็มีความเพลิดเพลินหลงไหลซุนฮูหยิน ไม่คิดกลับเกงจิ๋ว

นี่คือผู้ชายที่มี ๑ ๔ ๖ อยู่ในดวง ถ้าขุดสระ สร้างสวน ก่อตึก มีข้าทาสชายหญิงคอยบําเรอบํารุงทุกวัน เหมือนกับโจโฉชอบความหรูหราฟุ่มเฟือย ซึ่งตรงนี้ขงเบ้งก็คาดการคํานวณออก

ผู้ชายที่มี ๑ ๔ ๖ อยู่ในดวงชะตา โดยเฉพาะอย่างยิ่งอยู่ในราศีที่ ๓ เป็นคนที่จะติดอะไรแล้วมักจะติดเหมือนติดหล่ม ขงเบ้งคงจะได้คาดการณ์ไว้ ก็ให้เป็นถุงแพร ในนั้นมีแผนการตามลําดับ ย่างเข้าปีใหม่ อยู่ได้ ๑ ปี เล่าปี่เพลิดเพลินในสิ่งที่ซุนกวนจัดให้ คู่บ่าวสาวอยู่กันอย่างมีความสุข

พอได้หนึ่งปีแล้ว จูล่งก็เปิดแผนการในถุงที่ ๒ ของขงเบ้งอ่าน อ่านแล้วก็เข้ารายงานเล่าปี่ว่า บัดนี้โจโฉคุมทัพ ๕๐ หมื่นมาโจมตีเกงจิ๋ว ขงเบ้งส่งทหารมาติดต่อ ขอให้ท่านกลับเกงจิ๋วพื่อต่อสู้กับโจโฉ จริงๆ เป็นแผนการ เล่าปี่ก็ไม่ทราบว่าขงเบ้งมีแผนฝากไว้กับจูล่ง ก็มีความตกใจ ก็บอกว่า ถ้าอย่างไรก็ต้องปรึกษากับนางซุนฮูหยินก่อน เล่าปี่เป็นคนขี้เกรงใจแล้วเป็นคนที่อ่อนโยนด้วย  ซึ่งจูล่งก็ค้านว่า ถ้าปรึกษาก็ไม่ได้ไปแน่ให้รีบไปตั้งแต่บ่ายนี้เลย เล่าปี่ผลัดอีกว่า อย่างไรก็ต้องขอตรึงตรองก่อน จูล่งพยายามอ้อนวอนให้เล่าปี่ตัดสินใจโดยด่วน

เล่าปี่เดินคอตกเข้าไปในห้องนอน ซุนฮูหยินก็ถามว่า ท่านมีทุกข์อะไร เล่าปี่ก็แกล้งพูดขึ้นว่า ขึ้นปีใหม่แล้วก็ย้อนมาคิดถึงตัวเอง ต้องระหกระเหินไปในที่ต่างๆ ยังไม่ได้เซ่นไหว้กระดูกบรรพบุรุษและก็ไม่ได้เยี่ยมพ่อแม่เลย ดูเหมือนเป็นคนอตัญญ เล่าปี่พูดยังไม่ทันจบ ซุนฮูหยินก็หัวเราะแล้วบอกว่า อย่ามาหลอกข้าพเจ้าเลย ข้าลอบฟังท่านพูดกับจูล่ง รู้เรื่องหมดแล้ว เล่าปี่ก็เลยคุกเข่าลงต่อหน้าซุนฮูหยิน แล้วก็บอกว่าขอให้เห็นใจ ถ้าหากเกงจิ๋วเสียแก่โจโฉ ใครๆ ก็ต้องมาโทษ

สรุปคือขงเบ้งคิดหาทางออกให้ แทนที่จะเรียกกลับเมืองธรรมดา คงจะไม่ยอมกลับ แต่นี่เป็นเหตุคับขัน เล่าปี่บอกว่าจําเป็นต้องไป แต่ว่าก็จากกันไม่ได้ ก็รู้สึกทุกข์ทรมาน ซุนฮูหยินก็เลยบอกว่า ตัวข้าพเจ้านี้เป็นภรรยาท่าน ไปไหนก็ไปกัน

สองผัวเมียปรึกษากันแล้วก็ไปลานางงอก๊กไถ้ ซี่งก็อนุญาตให้ไป แล้วบอกแผนการหนีให้ด้วย หนีซุนกวนไปทางบก พอซุนกวนรู้ข่าว ก็รีบส่งทหารออกตามจับ จิวยี่ก็ส่งทหารออกสกัด ระหว่างทาง จูล่งพาเล่าปี่และภรรยาลัดเลาะมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่พ้นสายตาทหารจิวยี่ไปได้ จูล่งเห็นจวนตัวก็เลยเอาถุงแพรถุงที่ ๓ ออกอ่าน ก็เป็นคําสั่งของขงเบ้งว่า ถ้าจวนตัวให้เปิดออกอ่าน ขงเบ้งก็เขียนว่าเข้าที่คับขัน ให้เล่าปี่ขอร้องซุนฮูหยินช่วย เล่าปี่จึงอ้อนวอนให้ซุนฮูหยินออกไปพูดจากับทหารของจิวยี่ ซุนฮูหยินก็ทํา ตามแผนการนั้นก็ได้ผล ใครจะกล้ากับน้องซุนกวน ทหารเหล่านั้นก็เกรงกลัว ยอมถอยออกไปโดยดี จูล่งอาศัยซุนฮูหยินหักด่านต่างๆ ไปโดยสวัสดิภาพ จนกระทั่งถึงชายหาดตําบลเล่าลองไพ่ พบขงเบ้งเอาเรือมาจอดรอรับอยู่ ทุกคนก็ลงเรือกลับเกงจิ๋ว