คือ ช่วงที่โจโฉทราบข่าวศึก และข่าวอ้วนสุดตั้งตัวเป็นจ้าว นั่นแหละค่ะ  ช่วงนั้น พอดีทหารสอดแนม นำเนื้อความมาบอกโจโฉว่า  “เตียวเสี้ยว” เจ้าเมืองอ้วนเซีย ซึ่งเป็นหลานเตียวเจนั้น ได้ “กาเซี่ยง” ไว้เป็นที่ปรึกษา ซ่องสุมทหารไว้เป็นอันมาก  บัดนี้ คบคิดกับเล่าเปียว ซึ่งอยู่ ณ เมืองเกงจิ๋ว จะยกมาตีฮูโต๋

โจโฉ จึงคิดว่า จะยกกองทัพไปตีเมืองอ้วนเซีย ก็เกรงลิโป้จะยกทัพมาตีฮูโต๋ จึงปรึกษา “ซุนฮก” ด้วยความกังวล

ซุนฮก ให้ความเห็นว่า ลิโป้นั้น หาความคิดมิได้ (เราต้องระวังนะคะ อย่าให้ใครมาเรียกเราว่า “ไอ้ลิโป้” เพราะหมายความว่า เราไม่มีความคิด) เป็นคนโลภ กำเริบแต่จะเอายศศักดิ์  ขอให้มีหนังสือรับสั่ง แต่งตั้ง ลิโป้ เป็นเจ้าเมืองชีจิ๋ว ตั้งเป็น “เปงตังจงกุ๋น” แปลว่า “เจ้าพระยาปราบโจรฝ่ายตะวันออก”  แล้วมีหนังสือของท่าน ออกไปอีกฉบับหนึ่งว่า “ให้ลิโป้กับเล่าปี่สมัครสมานกัน อย่าได้มีพยาบาทต่อกัน”  ถึงท่านจะไปรบเมืองอ้วนเซีย ก็ไม่มีใครยกมารบเมืองฮูโต๋ โจโฉ ก็เห็นชอบด้วย

อันนี้เป็นอุทาหรณ์ว่า ใครก็ตามที่ได้ยศถาบรรดาศักดิ์แบบอยู่ดีๆ ก็ได้ น่าคิดนะคะว่าจะมีเบื้องหลัง เพราะเขาไม่ไว้วางใจ

โจโฉ จัดทัพเตรียมทหารได้สิบห้าหมื่น ให้แฮหัวตุ้นกับอิกิ๋มเป็นทัพหน้า แล้วแบ่งทหารออกเป็นสามกอง ยกไปถึงแม่น้ำ “หยกซุย” ตั้งค่ายอยู่หลายวัน