ครั้นเล่าอิ้วรู้ว่า ซุนเซ็กยกทัพมาจะแก้แค้นที่เคยเบียดเบียนบิดา ก็เรียกที่ปรึกษามาถามว่า เราจะคิดอ่านอย่างไร

สังเกตไหมคะ ในพงศาวดาร  เวลาคับขัน ไม่เคยถามว่า “จะทำอย่างไร”  แต่มักถามว่า “จะคิดอ่านอย่างไร”

เตียวเอ๋ง ซึ่งเป็นทหารของเล่าอิ้ว อาสาว่า จะขอกองทัพไปตั้งรับที่ตำบลงิวจู๋ บอกว่าที่นั้นชอบกลเป็นที่ลุ่ม ถึงซุนเซ็กจะยกทหารมาสักร้อยหมื่นก็พอจะสู้ได้

ไม่รู้ว่า “ที่ลุ่มชอบกล” นี้เป็นอย่างไรนะคะ  แต่คำตอบก็คือ เตียวเอ๋งแพ้ซุนเซ็กไม่เป็นท่าเลย  และที่เมืองขยกโอ๋นี้ ซุนเซ็กสามารถนำทัพรบชนะแถมได้ทหารเอกฝ่ายตรงกันข้ามมาสวามิภักดิ์อีก  ทหารคนนั้นมีชื่อว่า “ไทสูจู้” ในการรบครั้งนี้ ซุนเซ็กยังตีเมืองเพิ่มอีกสามเมือง

ซุนเซ็กรวบรวมทหารได้สามหมื่นคน ยกไปเมืองกังตั๋ง ชาวเมืองก็สมัครเข้าร่วมกับซุนเซ็ก ซุนเซ็กสั่งกำชับทหารทั้งปวง มิให้เบียดเบียนราษฎรให้ได้รับความเดือดร้อน คนทั้งปวงก็อยู่เย็นเป็นสุข จึงเรียกซุนเซ็กว่า “ซุนหลวง”

ซุนเซ็กแต่งทหารให้ไปรับมารดา กับอา น้อง ชาย-หญิง แล้วตั้งให้ซุนกวนน้องชาย กับ จิวท่าย ไปรักษาเมืองฮวนเสีย จากนั้นมา ซุนเซ็กก็ทำสงครามขยายอาณาเขต คราวหนึ่งมีโจรป่าล้อมเมือง อ้วนเซีย จิวท่าย เห็นจะสู้มิได้ จึงอุ้มซุนกวนขึ้นม้าถือกระบี่ออกจากเมือง ต้องฝ่าดงโจร ถูกทวนสิบกว่าแผล ซุนเซ็กให้คนไปช่วยทัน แต่ก็วิตกอาการของจิวท่าย

ตอนนี้แหละค่ะ ที่ซุนเซ็กได้ทราบว่ามีหมอดีหมอเทวดาอยู่คนหนึ่ง นามว่า “ฮัวโต๋”  วันที่ฮัวโต๋มาถึง ซุนเซ็กเห็นฮัวโต๋รูปงามผมยาว จึงเชิญให้นั่งในที่สูง แล้วขอให้รักษาจิวท่าย  ฮัวโต๋รับว่า จะรักษาให้หายได้ใน ๓ วัน
นี่เป็นเกร็ดที่แสดงให้เห็นว่า ฮัวโต๋นี้ นอกจากจะมีความรู้แล้ว ยังรูปงาม หรือ รูปหล่ออีกด้วย ไม่ใช่ตาแก่ หนวดยาว รูปไม่หล่อ อย่างที่เข้าใจ

หลังจากที่รวบรวมหัวเมืองต่างๆ ได้แล้ว  ซุนเซ็ก จึงแต่งหนังสือแจ้งเนื้อความทั้งปวง ไปถึงพระเจ้าเหี้ยนเต้ กับโจโฉ เป็นการคำนับ แล้วส่งทหารไปเมืองลำหยง ทวงตราหยกซึ่งฝากไว้กับอ้วนสุดต่อไป
อ้วนสุดจะให้หรือมิให้ ก็ต้องดูกันตอนต่อไป