โจโฉ ตอนนี้เป็นใหญ่อยู่ในเมืองหลวง คุมอำนาจเต็มร้อย  อยู่มาวันหนึ่ง ได้เชิญขุนนางมากินโต๊ะ คือ กินเลี้ยง ที่บ้าน แล้วปรึกษาความว่า  บัดนี้เล่าปี่ตั้งตัวขึ้นจนได้เป็นเจ้าเมืองชีจิ๋ว  ส่วนลิโป้ที่เป็นศัตรูของเรา ก็แตกหนีไปพึ่งเล่าปี่ เล่าปี่ให้ไปครองเมืองเสียวพ่าย เกรงว่าจะคบคิดกัน ยกทัพมาทำร้ายเรา ท่านใดจะช่วยคิดอ่านล้างศัตรูเราได้บ้าง
เคาทู จึงว่า จะขอทหารห้าหมื่น ยกไปทำการตัดศีรษะมาให้โจโฉ
คำพูดอันอาจหาญ ถูกขัด หรือ ถูกเบรกทันที โดยซุนฮกว่า

“เคาทูเป็นทหารที่มีกำลังแต่หาความคิดไม่ได้ (ถ้าเป็นสมัยนี้ ขัดคอแบบนี้ คงโดนไม้หน้าสามตามด้วยหมาหมู่) ประการหนึ่ง ในเมืองฮูโต๋นี้ ท่านพึ่งซ่อมแซมขึ้นมาใหม่ บ้านเมืองยังไม่ปรกติ ซึ่งจะยกไปนั้น ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย แลเล่าปี่กับลิโป้ อุปมาดั่งเสือสองตัว ข้าพเจ้าคิดให้ชิงอาหารกันกิน”

กล่าวโดยสรุป คือ ซุนฮก วางแผนให้โจโฉ กราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ ขอตำแหน่งเจ้าเมืองชีจิ๋วอย่างเป็นทางการ ให้กับเล่าปี่ เพื่อให้มีใจทำงาน แล้วมีหนังสือลับ อ้างเหตุผลความร้ายของลิโป้ ที่มักฆ่าผู้มีพระคุณ และให้เล่าปี่ฆ่าลิโป้เสีย
โจโฉ ก็ปฏิบัติตามซุนฮกทุกประการ

ฝ่ายเล่าปี่ แจ้งเนื้อความแล้วจึงบอกผู้ถือหนังสือว่า “เราขอทุเลาตรึกตรองดูก่อน”
ครั้นเวลาค่ำ จึงให้หาที่ปรึกษามา ก็รวมทั้งน้องร่วมสาบานทั้งสองด้วย คือ กวนอู และเตียวหุย
เตียวหุย มีความเห็นแบบไม่ต้องลังเลว่า “ข้าพเจ้าเห็นชอบด้วย”
เล่าปี่ก็ยังเฉยอยู่

ฝ่ายลิโป้รู้ว่า พระเจ้าเหี้ยนเต้ให้มีหนังสือตั้งเล่าปี่เป็นเจ้าเมืองชีจิ๋ว ก็รีบมาเยี่ยมเยือนแสดงความยินดี เตียวหุยก็ถือกระบี่ตรงเข้ามา จะเชือดคอลิโป้ เล่าปี่รีบยุดกระบี่ไว้ทัน แล้วเล่าตามความจริงทุกประการ
ลิโป้เห็นหนังสือแล้วร้องไห้ เล่าปี่ได้แต่ปลอบใจตามระเบียบ "ถึงมาตราว่า จะมีผู้ยุยงประการใด เราก็มิได้เชื่อฟัง หรือคิดร้ายต่อท่าน"
ลิโป้ได้ฟังจึงกลับเมืองเสียวพ่ายด้วยความสบายใจ

กวนอู เตียวหุย ได้แต่ต่อว่าเล่าปี่  เล่าปี่ก็ต้องแจงให้น้องร่วมสาบานฟังว่า “น้ำใจโจโฉนั้น คิดให้เรากับลิโป้แหนงกัน จึงทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้ตั้งเราเป็นเจ้าเมือง แล้วมีหนังสือของโจโฉมาให้เราคิดฆ่าลิโป้เสีย  การทั้งนี้ โจโฉคิดหวังจะให้ลิโป้กับเราเกิดรบพุ่งกัน ถ้าผู้ใดแพ้ โจโฉก็จะทำศึกแก่ผู้มีชัยเป็นหน้าเดียว หากังวลหลังมิได้ ซึ่งเราจะทำตามโจโฉนั้นไม่ควร” เรียกว่า ความคิดล้ำลึกกว่านัก ต่อไป ถึงเป็นหนึ่งในสามก๊ก
กวนอูเห็นชอบด้วยทันที แต่เตียวหุยยังดึงดันบอกว่า ภายหน้าต้องฆ่ามันให้จงได้ เล่าปี่จึงว่า “เจ้าคิดทำดังนี้ ก็เหมือนคนหาปัญญามิได้”
ในเรื่องสามก๊ก พูดผิดมิได้แม้แต่คำเดียว มิฉะนั้นจะพบกับคำว่า “หาสติปัญญามิได้”