กุยกี ได้ฟังคำอ้อนวอนของภรรยา ก็ไม่ไป แสดงว่ามีเค้าให้หวาดระแวงกันมาก่อนจริงไหมคะ ?

ฝ่ายลิฉุยคอยเพื่อนอยู่นานไม่เห็นกุยกีมา ด้วยความระลึกถึงเพื่อนให้ได้กินอาหารอร่อย จึงให้คนเอาโต๊ะไปให้ถึงบ้าน
ตอนนั้นกุยกี กำลังงีบตามประสาคนเริ่มจะมีอายุ
ภรรยาของกุยกีออกมารับโต๊ะไว้ แล้วลอบเอายาพิษใส่ลงไว้ในอาหาร

ครั้นกุยกีตื่นขึ้นมา คนใช้ก็นำอาหารมาบอกว่า “ลิฉุยให้เอาโต๊ะนี้มาให้ท่าน”

ภรรยากุยกีรีบห้ามปราม “ของนี้ท่านอย่าเพิ่งกิน จงขันสูตรดูก่อน” แล้วนางก็เอาอาหารโยนให้สุนัขกิน สุนัขก็ต้องตายในบัดดล เพราะยาพิษนั้น ภรรยากุยกีหามากับมือ
กุยกี ก็เริ่มแคลงใจลิฉุยตั้งแต่บัดนั้น

ต่อมาอีกไม่นาน ลิฉุย กุยกี เข้าเฝ้าฮ่องเต้ เพื่อกราบทูลข้อราชการตามปรกติ เมื่อออกจากเฝ้าแล้ว  ลิฉุย กุยกี ไปปรึกษาราชการต่อที่บ้าน แล้วก็จัดสุรา อาหารมาเลี้ยงกัน บังเอิญ ฟ้าดินเป็นใจ กุยกี กลับจากบ้านลิฉุยมาถึงบ้านตนก็ให้เกิดอาการปวดท้อง ภรรยาจึงถามว่า “เมื่อเวลาออกจากเฝ้า ท่านไปไหน”
กุยกี จึงบอกว่า “ไปปรึกษาราชการกับลิฉุย ลิฉุยนั้นให้กินโต๊ะ”

ภรรยากุยกีจึงเอาอาจม (คือของสกปรกนั่นแหละค่ะ) มาละลายน้ำกรอกกุยกีเข้าไป กุยกีก็อาเจียนออกมา ที่ปวดท้องก็คลาย คราวนี้กุยกีคิดโกรธแค้นลิฉุยจริง ๆ จัง ๆ ว่า

“เสียแรงเราได้ร่วมคิด จะทำการใหญ่ด้วยกัน และลิฉุยมิได้ซื่อต่อเรา คิดร้ายเราก่อน เราจำจะคิดฆ่าเสียให้ได้”
แล้วก็จัดทหารจะยกไปล้อมบ้านลิฉุย

นี่แค่ประโยคเดียวของภรรยาเอียวปิวมีผลขนาดนี้ แต่ก็ต้องนับถือความคิดของเอียวปิวที่สามารถมองเห็นจุดอ่อนของทั้งสองฝ่าย ลงมือหนเดียวเห็นผลทันตา
กุยกีจัดทหารไปล้อมบ้านลิฉุย

ขณะนั้น มีผู้เอาเนื้อความมาบอกแก่ลิฉุยว่า กุยกีจะยกมาทำร้าย ลิฉุยจึงว่า “เราหาความผิดมิได้ กุยกีบังอาจคิดจะมาทำร้ายแก่เรา เราจะละไว้มิได้ จำจะยกไปจับกุยกีฆ่าเสียให้ได้ก่อน” แล้วจึงกะเกณฑ์ทหารยกไปพบกองทัพกุยกีมาริมทางกำแพงเมืองได้รบพุ่งกันเป็น สามารถ
ช่วงนี้ทหารทั้งสองฝ่ายต่างถือโอกาสช่วงชิงทรัพย์สินของประชาชน

ฝ่ายลิฉุย จึงให้ลิเซียมผู้หลานคุมทหารไปล้อมวัง เชิญพระเจ้าเหี้ยนเต้และนางฮกเฮามเหสีขึ้นรถ แล้วต้อนขันทีและนางสนมทั้งปวงกับรถนั้นออกประตูเมือง กุยกีติดตามมาทันรบพุ่งกันบาดเจ็บล้มตายเป็นอันมาก
ลิฉุย เชิญพระเจ้าเหี้ยนเต้ประทับ ณ เมืองที่ตั๋งโต๊ะสร้าง กุยกีก็เผาเมืองจนหมดสิ้นเก็บเอาทรัพย์สมบัติไป

ความเสียหายครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก สุดที่เอียวปิวจะประเมินได้ ฝ่ายหนึ่งได้อำนาจของแผ่นดิน ฝ่ายหนึ่งได้ทรัพย์สินไป คือความยับเยินของแผ่นดินอย่างแท้จริง
อย่างน้อย สามก๊ก ตอนนี้ก็ให้ข้อคิดกับเราด้วยจริงไหมคะ