ลิฉุย กุยกี หารือกับสองที่ปรึกษา เตียวเจ และ หวนเตียว ซึ่งลงความเห็นว่า ข้าศึกยกมาจากเมืองเสเหลียงที่อยู่ไกล ต้องเดินทัพมาซึ่งกันดารมาก ปล่อยให้ล้อมเมืองซักพัก พอขาดเสบียงก็จะโจมตีได้โดยง่าย

นี่เป็นลักษณะสงครามแบบจิตวิทยา คือ มองที่เหตุและใช้ผลมาประเมินสถานการณ์ และวางแผน

แต่ลิบ้อง เอียวหอง เป็นทหาร ไม่เห็นด้วย ขออาสาออกรบ และตัดศีรษะข้าศึกมา แถมรับรองว่า ถ้าทำไม่ได้ก็จะให้ตัดศีรษะตนแทน

เรื่องสามก๊ก เกิด ยุ่งยาก แต่ก็สนุก เพราะต่างคนต่างมีที่ปรึกษา เหมือนที่ปรึกษาประลองความสามารถกันเอง โดยมีนายเป็นหุ่นออกหน้า ในการนี้ ที่ปรึกษากล่าวว่า ทางแถวเขาเจียวจิด ห่างจากเมืองหลวงไปทางตะวันตกประมาณสองพันเส้นนั้น มีลักษณะเป็นซอกเขา ขอให้เตียวเจและหวนเตียว คุมทหารไปซุ่ม เผื่อลิบ้อง เอียวหอง เสียทีมา จะได้ช่วยเหลือกัน

ลิฉุย กุยกี ก็ไม่เห็นด้วย ให้ลิบ้อง และเอียวหองคุมทหารหมื่นห้าพัน ออกไปปะทะกับม้าเท้ง และหันซุยอย่างเชื่อมั่น

เมื่อกองทัพทั้งสองฝ่ายปะทะกัน คราวนี้สามก๊กก็เปิดตัวละคร ระดับพระเอก คือ ม้าเฉียว บุตรชายของม้าเท้ง ซึ่งอายุเพียง ๑๘ ปี หน้าอ่อนดังสีหยก กิริยาว่องไว้ รบเก่ง ขอรับอาสาออกรบ ขี่ม้าถือทวนออกหน้าทหารไป ถ้าจะทำดวงประเทียบ ก็เป็นลักษณะที่ ดาว ๓ โดดเด่น

เอียวหอง เห็นหน้าอ่อนอย่างนั้น ก็ประมาท แต่ครั้นรบได้เพียงห้าเพลง ม้าเฉียวก็แทงเอียวหองตาย สมกับที่รับอาสาไว้ (เห็นไหม ไม่ต้องจำ ก็ตายแล้ว) ลิบ้องโกรธ รีบขับม้ารำง้าวตามติดมาจนใกล้ คิดว่าม้าเฉียวไม่ทันระวังตัวก็ฟันง้าวลงมา แต่ม้าเฉียวนั้นตื่นตัวระมัดระวังดีอยู่แล้ว จึงหลบทัน ลิบองเสียหลัก จึงถูกม้าเฉียวจับตัวได้

ทหารฝ่ายในเมืองก็เลยถูกทหารฝ่ายหัวเมืองตีแตกพ่ายไป ม้าเท้งสั่งตัดศีรษะลิบ้อง(เรียบร้อยไปอีกคน) เสียบไว้หน้าค่าย ตั้งแต่นั้น ทางเมืองหลวงก็ไม่ได้ส่งใครออกมารบอีก