บางครั้งเรารู้สึกไม่ดีที่ได้ยินคำพูดของคนที่รัก เพื่อน ลูก น้อง แฟน ไม่ตรงกับใจเรา รู้สีกหงุดหงิด แต่ลืมย้อนดูตัวเราเองว่า เราเองก็อาจจะมีคำพูดที่ทำให้เขาสะอึก หรือขุ่นใจเหมือนกัน ทุกครั้งที่ไม่พึงใจเพราะคำพูดคนอื่น ก็จงย้อนนึกถึงตัวเราเองก่อน ก็สามารถจะละความขุ่นใจแปรเปลี่ยนเป็นให้อภัยและเข้าใจ ท้ายสุดก็รักษาความผ่องใสของจิต ทั้งสามารถเป็นที่รักของทุกคนได้ไม่ยาก เพราะหัดฝึกใจไว้สามคำ "อย่าใส่ใจ" .........จาก อ.แอน

บางครั้ง คนเราคิดอะไรที่ละเอียดรอบคอบเกินไป ทำให้เกิดความตึงเครียด จึงมักเป็นโรคเครียด หรือปวดหัวบ่อยๆ เดินสายกลาง ทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็กด้วยวิธีคิดที่ปล่อยวาง รอบคอบด้วยปัญญา การมองทะลุถึงปัญหาและหาทางแก้ไขในเวลาเดียวกัน ถ้ายังแก้ไม่ได้ ปล่อยได้ก็ปล่อย หรือมิฉะนั้นก็ใช้วิธีพูดกับบัณฑิตผู้รู้ ไม่ควรเก็บแล้วออกทางสีหน้า ซึ่งจะมีผลสองอย่าง คือ ไม่เป็นที่รัก และจะไม่ได้อะไร จงมองที่ตนเองก่อนมองคนอื่น คือหาเหตุที่ตนเองก่อนหาเหตุที่คนอื่น นี่คือวิถีแห่งบัณฑิตผู้ใช้ปัญญา..........ด้วยความปราถนาดีจาก อ.แอน

พยายามลืมสิ่งที่ขุ่นใจในวันวารเพื่อเริ่มใหม่ในวันนี้ หากเรามีคำว่า"วันที่ดีในเช้าวันนี้"ของทุกวัน ชีวิตก็จะเริ่มต้นดีทุกวัน ปัญญาจะเกิด มิตรก็มาก เพราะการเป็นผู้ไม่ผูกใจเจ็บ คือ คนน่ารัก ทำอะไรใครก็เมตตาช่วยเหลือ จะไม่มีคำว่า ไม่สำเร็จ สำหรับคนที่มี "วันที่ดีในเช้าวันนี้"ของทุกวัน ตลอดไป

ด้วยความรักและปรารถนาดีต่อมิตรทุกคนค่ะ จาก อ.แอน

คนเรานั้นถ้ารักและสนใจเฉพาะพวกพ้องของตน ไม่ใยดีร่วมแชร์ความคิดหรือสังคมกับผู้อื่นทั้งที่รู้จักกัน ยังไม่เรียกว่า คนมีน้ำใจ แต่ถ้าเราสนใจและใส่ใจกับคนรอบๆตัวเสมอพวกพ้อง ให้ทุกคนที่รู้จักเรารู้สึกว่าเขาโชคดีเหลือเกินที่มีเราอยู่ร่วมในสังคมของเขา คือพูดง่ายๆทุกกลุ่มทุกหมู่ทุกที่รู้สึกดีที่มีเราอยู่ข้างๆ นั่นแหละถึงเรียกว่า คนดี คนมีน้ำใจ ของแท้ ..........จาก อ.แอน

ที่สุดของความชอบของเรา ต้องตามมาด้วยความเพียรพยายาม ที่จะทำให้สิ่งนั้นเกิด เมื่อเกิดตามความประสงค์แล้วต้องใส่ใจและใฝ่ใจติดตามหาข้อผิดพลาดและจุดอ่อน เสมือนหนึ่งประคับประคองให้สิ่งนั้นสำเร็จด้วยปัญญา เมื่อใส่ใจจนไม่มีช่องโหว่จนกล่าวได้ว่า ไม่มีอะไรที่รอดหูรอดตาองค์แห่งความรู้จริงไปได้ ก็ต้องดำเนินต่อไปในการพินิจพิจารณาใคร่ครวญถึงการณ์ข้างหน้าทั้งด้านดีและเสีย และหาข้อที่ทำให้ดีที่สุด แม้ในอนาคตนั้นก็ต้องไม่มีช่องโหว่ นั่นคือ ความถึงพร้อมของคำว่า อิทธิบาทสี่ ที่นำความสำเร็จมาสู่ทุกประการทั้งทางโลกและทางธรรม

เมื่อเราประเมินความสามารถของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา เราอาจจะมองเห็นอย่างชัดเจนว่า ในความสามารถที่เรามีอยู่นั้น เรากำลังทำเกินกำลัง ซึ่งจะนำพาไปสู่ความสำเร็จได้ยากลำบากและใช้เวลานานกว่าจะเห็น ทางเลือกของเราจึงอยู่ที่เลือกทำในสิ่งที่เราชำนาญ มองการณ์ข้างหน้าถึงหนทางที่จะไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดได้อย่างชัดเจน โดยไม่หลอกตัวเอง ทั้งรู้ว่าถึงไม่มีใครช่วยก็สามารถทำได้ด้วยตนเอง นั่นคือคนที่จะประสพความสำเร็จในชีวิต

เคยสำรวจตัวเองไหมว่าหน้าของเรามีรอยยิ้มอยู่ในหน้าตลอดเวลาหรือเปล่่า ลองทำดูให้เป็นนิสัย แล้วเราจะพบความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่น่าประหลาดใจ แล้วมาเล่าให้ฟังนะคะ จาก อ.แอน

การรอคอยเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ชอบ แต่ถ้าเราเป็นคนที่ "ไม่ว่าง" คือมีอะไรที่ต้องทำอยู่ตลอดเวลา ไม่ปล่อยเวลา ไม่หายใจทิ้งไปเฉยๆ ทั้งใส่ใจกับทุกข์สุขของคนรอบข้าง ไม่ดูดาย ถ้าเป็นอย่างนี้ ในชีวิตของเราจะไม่รู้จักคำว่า"รอคอย" แต่จะมีแค่คำว่า "รอจังหวะ"เท่านั้น คือความปราถนาดีจาก อ.แอน ก่อนนอนในคืนนี้ค่ะ

เพราะคำว่า"ไม่ทันคิด"นี่แหละที่ทำให้เรามักเสียใจและผิดหวังเสมอๆ จะทำอย่างไรหนอที่เราจะไม่ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะเหตุเพียงสามคำนี้ คำตอบคือ พยายามฝึกใจให้คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเราเสมอ เพราะเราจะยั้งตัวเองก่อนที่จะทำอะไรลงไปที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกที่ไม่ดี ทั้งฝึกตนเป็นคนไม่ประมาทในทุกเรื่อง คราวนี้ให้คิดในทางร้ายเพื่อจะได้ฝึกตนเป็นคนรอบคอบ มีคุณสมบัติเพียงที่เอ่ยมาเท่านี้ ก็ไม่พบกับความเสียใจและความผิดหวังแล้ว

วันใหม่เช้านี้ อย่าเข้างานสาย นัดใครไปให้ทัน สวยสดใสหัวจรดเท้าเพื่อความมั่นใจ ไม่คิดเรื่องไม่ดี ทิ้งเรื่องหงุดหงิดไม่ใส่ใจ แล้วจะพบอะไรดีๆ  สิ่งแรกที่เราเห็นวันนี้ จะนำสิ่งดีๆมาให้ค่ะ เรื่องจริงนะคะ ไม่หลอกแน่นอน แต่ต้องทำตามที่บอกให้ครบถ้วนล่ะ อย่าลืมเล่าให้ฟังด้วยว่าจริงไม่จริง สองข้อความที่โพสต์นี้ จากใจ อ. แอน ส่งให้มิตรและศิษย์ทุกคนค่ะ อย่าลืมบอกต่อๆกัน

"ภายใต้หลังคาทุกบ้านมีปัญหา" ทุกคนมีเรื่องเสียใจที่บางครั้งก็บอกใครไม่ได้ภายใต้ปัญหาภายในที่คับอก หรือแม้แต่ความเสียใจจากความสูญเสียก็เกิดขึ้นได้ทุกครัวเรือน จะบอกแค่คำว่า"ทำใจ" บางครั้งก็ยากที่จะทำใจ และคำปลอบใจเหมือนให้เพียงยาระงับความเจ็บปวด วิธีที่ดีที่สุดคือ "พยายามอย่าสร้างความผูกพันธ์"ให้มากกว่าที่เป็นอยู่ เข้าทำนอง ไม่สร้างใหม่ และคลายของเก่า เพราะทุกข์ที่เกิดภายใต้ทุกหลังคาเรือนล้วนมาจากการสร้างความผูกพันธ์ที่มากมายเกินที่ใจจะรับได้เมื่อยามสูญเสียและเกินที่ใจจะรับได้เมื่อผิดหวัง หากเรามีสติ เข้าใจว่า "ความผูกพันธ์" คือตัว"ทุกข์" เราก็จะรู้เองว่าเราจะแก้ไขมันได้อย่างไรและที่ตรงไหน ...อ.แอน

ช่วงนี้หลายคนปั่นป่วนวุ่นวาย ทั้งสับสน ทั้งมองเห็นเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของคนที่อยู่รอบตัว ทั้งตัวเองก็เหมือนต้องเร่งรีบทำอะไรให้ทันเวลาราวกับจักรผัน จงอย่ารน อย่ากลัว อย่าเครียด อย่าสติหลุด มองไป ทำไปทีละก้าว มีคำถามคำตอบให้กับตัวเองตลอดว่า อย่างไรต่อไป อะไรต่อไป เหมือนคนเลือกเดินทีละก้าวโดยไม่ว่อกแว่ก แยกเรื่องราวที่ต้องทำ เป็นขั้นเป็นตอน อะไรที่ทำไม่ได้ ก็อย่าไปเร่งไปหมกหมุ่น ไปมัวเสียใจว่าทำไม่ได้ อย่าฟังคำเสียดสีถ้ามั่นใจ ใครเข้าใจผิด อย่าเพิ่งสนใจ เวลาและการกระทำจะแก้ไขความเข้าใจนั้นเอง แต่สิ่งที่ติดตัวเราเสมอ คือ ความอ่อนน้อม ถ่อมตน ยอมถอยหนึ่งก้าว แล้วเราจะเห็นโลกกว้างขึ้น จำไว้เสมอว่า ทุกอย่างที่กำลังผ่านมาคือประสบการณ์อันมีค่า