บทความพิเศษ

 

พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๔๐/๑ - จิวยี่ทวงเมืองเกงจิ๋ว
4 มิ.ย. 2561

 

จิวยี่ได้ฟังดังนั้นก็ร้องด้วยความแค้นใจ เสียทีขงเบ้งอีกแล้ว ก็รากเลือดล้มสลบลงไปเพราะพิษเกาทัณฑ์ยังอยู่ พอฟื้นขึ้นก็คํารามว่า ต้องฆ่าขงเบ้งให้ได้ จึงจะหายแค้น โลซกไปเยี่ยม จิวยี่ก็พูดกับโลซกว่า ข้าพเจ้าจะรบกับเล่าปี่และขงเบ้งจนกว่าจะชนะได้เมืองเกงจิ๋วคืน ท่านต้องช่วยคิดการให้สําเร็จ เล่าปี่ได้เมืองเกงจิ๋วไปโดยไม่ต้องเสียกําลังเลย ไม่ยุติธรรม 
 
โลซกก็บอกว่า ท่านคิดเช่นนั้นก็ไม่ควร โจโฉเราฆ่าไม่ได้ ชนะหรือแพ้ก็ไม่เด็ดขาด  ถ้าเรารบกับเพื่อนบ้านใกล้เคียง ก็คงเป็นที่ชอบใจของโจโฉ อนึ่ง โจโฉกับเล่าปี่ก็เคยเป็นมิตรกันมาก่อน ถ้าเราเข้มงวดกับเล่าปี่นัก เล่าปี่อาจจะยกเกงจิ๋วให้โจโฉ รวมหัวกับโจโฉยกทัพมาทําร้ายเราเสียเปล่าๆ โลซกเตือนสติไม่ให้เปิดศึก ๒ ด้าน จิวยี่ก็บอกว่า ความแค้นของข้าพเจ้าคราวนี้ คงยากที่จะดับได้แล้วละ ขอให้คิดดูว่า เราเป็นฝ่ายเสียสละทุกสิ่งทุกอย่าง ทหารของเราเท่าไร แทนที่จะเอาทหารขงเบ้งรบกับโจโฉ ทหารเราทั้งหมดเลย เล่าปี่ ขงเบ้ง ชุบมือเปิบอย่างสบาย
 
อันนี้ก็จริง ขงเบ้งจําต้องทําแบบนั้น มิฉะนั้น เล่าปี่ก็ไม่สามารถตั้งตัวได้ เพราะมีทหารเพียง ๓๐๐๐ คน ขงเบ้งต้องทําทุกวิถีทางเพื่อเจ้านาย 
 
โลซกก็บอกว่า เอาอย่างนี้แล้วกัน ข้าพเจ้าจะอาสาไปเจรจากับเล่าปี่ ขอเมืองคืน ถ้าเขาไม่ฟังเสียง เราค่อยยกทหารเข้าโจมตี จิวยี่ก็ตกลงตามแผนนี้ 
 
โลซกไปที่เมืองลํากุ๋น ขอเข้าพบเล่าปี่ ขงเบ้ง จูล่งก็ตอบว่า บุคคลทั้ง ๒ ไม่ได้อยู่ที่นี่ อยู่ที่เกงจิ๋วแล้ว โลซกก็ตามไปที่เกงจิ๋วอีก ขงเบ้งทราบว่าโลซกมาหา ก็เชิญไปพบที่ทําเนียบ โลซกก็เปิดฉากเจรจาว่า โจโฉมีเจตนาจะปราบเล่าปี่ จึงยกทัพมาตีอาณาจักรเกงจิ๋ว ท่านขอกําลังเมืองกันตั๋งมาช่วย โจโฉเลยแตกทัพกลับไป อาณาจักรเกงจิ๋วสมควรตกเป็นของกันตั้ง แต่ท่านกลับใช้กําลังเข้ายึดครองไว้เสียเอง คิดดูเถิดมันยุติธรรมหรือเปล่า  เราทุ่มกําลังไปก็มากมาย ล้มตายก็มิใช่น้อย ไม่ได้รับประโยชน์อะไรตอบแทนเลย ฝ่ายท่านก็นั่งเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เอาไว้ ไม่ต้องลงทุนอะไรสักนิดหนึ่ง 
 
ขงเบ้งก็ตอบว่า ตัวท่านก็เป็นคนที่มีสติปัญญา ไม่สมควรจะพูดแบบนี้ ธรรมดา ของใครก็ตกเป็นของคนนั้น อาณาจักรเกงจิ๋วไม่เคยเป็นของกันตั้งสักครั้งเดียว เป็นของเล่าเปียวมาตั้งแต่ต้น แม้เล่าเปียวตาย ลูกของเล่าเปียวก็ยังอยู่ การที่เล่าปี่ช่วยให้ลูกเล่าเปียวได้แผ่นดินของตนคืน เป็นความผิดด้วยหรือ ท่านย่อมทราบ เล่ากี๋ บุตรเล่าเปียว ก็มีศักดิ์เป็นหลานของเล่าปี่ ท่านเห็นว่า อาช่วยหลานเป็นการผิดศีลธรรมหรือ 
 
โลซกก็บอกว่า ถ้าเล่ากี๋ครองเมืองเกงจิ๋วอยู่ ท่านพูดเช่นนั้นก็ไม่เสียหายหรอก แต่เล่ากี๋อยู่เมืองกังแฮ ใครๆ ก็รู้กันทั่ว ยังมีหน้าเอามาอ้างว่าช่วยหลานอีก ขงเบ้งบอกว่าท่านอยากรู้ว่าเล่ากี๋อยู่ไหน ท่านก็จงคอยดู ว่าแล้ว ขงเบ้งก็ให้ทหารไปเชิญเล่ากี๋ เล่ากี๋เดินออกจากห้อง มีทหารองครักษ์เคียงมา ๒ คน เมื่อเห็นหน้าโลซกก็บอกว่า ข้าพเจ้าขออภัยด้วย ข้าพเจ้าไม่ค่อยสบาย ออกมารับแขกไม่ได้ แล้วทหารองครักษ์ก็พยุงเล่ากี๋กลับเข้าไปข้างใน 
 
โลซกก็อึ้ง พูดไม่ออก นั่งนึกตรึกตรองครู่ใหญ่ แล้วก็ถามว่า ถ้าหากเล่ากี๋ไม่อยู่ละ การข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ขงเบ้งก็บอกว่า เล่ากี๋ไม่อยู่ค่อยพูดกันใหม่ โลซกก็พูดขึ้นว่า ถ้าเล่ากี๋ตาย ท่านควรจะยกเกงจิ๋วให้กันตั๋งจึงจะชอบ ขงเบ้งก็ตอบว่า คําพูดของท่านชอบแล้ว เล่ากี๋ตายค่อยว่ากันใหม่ คําพูดของท่านอย่างไรก็อย่างนั้น เป็นอันว่าการเจรจาก็จบลง ก็อิ่มหนําสําราญกันเป็นอันดี ก็ลากลับ
 
โลซกไปรายงานให้จิวยี่ จิวยี่ก็ไม่พอใจ ถามว่าเล่ากี๋ยังหนุ่มอยู่ เมื่อไหร่จะตาย โลซกก็บอกว่าใจเย็นๆ ไม่ช้าเกงจิ๋วต้องตกเป็นของท่านแน่ จิวยี่ก็ถามมีวิธีการอย่างไร โลซกก็บอกว่า เล่ากี๋เป็นนักเลงสุรา นักเลงหญิง เท่าที่เห็นสังขารร่างกาย คงไม่ถึงครึ่งปีก็ตายแล้ว เล่าปี่ก็ไม่มีทางแก้ตัวไปเป็นอย่างอื่นอีก ข้าพเจ้าจะไปทวงเกงจิ๋วให้ท่านจงได้ จิวยี่ไม่รู้จะทําอย่างไร ก็ต้องระงับความคิดที่จะเอากองทัพไปตี ก็พอดีซุนกวนสั่งให้ไปช่วยรบที่เมืองหับป๋า จิวยี่ต้องเลิกทัพกลับไป เป็นอันว่าตอนนี้เล่าปี่อยู่ที่เกงจิ๋วแล้ว
 
ฝ่ายเล่าปี่ได้เกงจิ๋วเป็นฐานทัพแล้ว ก็ยกทัพไปตีหัวเมืองฝ่ายใต้ซึ่งขึ้นกับเกงจิ๋ว เกงจิ๋วอยู่ตรงกลาง ทางเหนือก็เป็นพวกของโจโฉ หัวเมืองฝ่ายใต้ป็นของเกงจิ๋ว ตะวันตกเฉียงใต้ก็จะเป็นของเสฉวน ตะวันออกเฉียงใต้ก็จะเป็นพวกของกังตั้ง เล่าปี่ยกทัพไปตีหัวเมืองฝ่ายใต้ คือ บุเหลง เตียวสา ฮุยเลี้ยง เลงเหลง ทั้งหมดเป็นเมืองเล็กเมืองน้อย ก็ได้ทหารและเสบียงอาหารเพิ่มขึ้นเป็นอันมาก โดยมีขงเบ้งเป็นคนวางแผน