คำคม..ข้อคิด

 

คำคม..ข้อคิด ๑๖
9 ก.ค. 2560

 

เจอคนไทยในต่างแดนแสนดีใจ หวังเห็นรอยยิ้มอบอุ่นแบบไทยแบบชาวพุทธ ทั้งเชื้อชาติศาสนาเดียวกัน มาจากประเทศที่ไม่เคยเป็นเมืองขึ้นหลุดจากขอมมาแล้ว แพ้พม่าอีกนิดหน่อย พอเสียดินแดน จากนั้นไม่เคยเลย
ความดีใจนั้นจากฟูเป็นแฟบ เพราะเห็นจริยาที่เชิด ทีท่าไม่เป็นมิตร ไม่วางใจ ความเป็นไทยใจดี เมืองยิ้มสยาม หายไปไหนหนอ ต้องย้อนดูตนว่า ทีท่าเราทำให้ใครรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า ทั้งกิริยา วาจา ท่าทาง
 
ก้มหน้าลงอ่านเฟสบุค อ่านการแสดงความคิดเห็น ก็ไปพบข้อความที่นอกจากจะไม่เกิดประโยชน์แล้ว ยังระคายใจ ระคายตาอีก
 
โอ้หนอ บ้านเมืองร่มเย็นของเราหายไปไหน ไฟในก็นำออก นินทาด่าว่าเพื่อนตนเอง พ่อแม่พี่น้อง ลงในที่สาธารณะ ป่าวร้องความหยาบในจิตตน ไฟนอกก็นำเข้า ชอบสอดส่ายหาเรื่องให้ตนเองให้เขาด่ากลับ สร้างศัตรูโดยไม่เห็นหน้า ยุยงส่อเสียดให้เขาแตกกัน ด้วยการเปรียบเทียบ ชมคนนึงด่าคนนึง นินทาว่าร้าย หยาบคาย ตามไปด่าเขาถึงในหน้าเฟสของเขาอีก
 
ผิดกรรมบถสิบ เด็กๆ ทุกวันนี้ รู้สึกเหมือนคุณยายอาจารย์แอนไหมคะ เจอคนไทยในต่างแดน แล้วผวา เข้าโลกออนไลน์ ไม่กล้าอ่านข้อคิดเห็น ทุกวันนี้เหมือนพุทธพยากรณ์ในความฝันสิบหกประการของพระเจ้าปเสนทิโกศลเลยค่ะ
 
ธรรมะในชีวิตประจำวัน, อาจารย์แอน, ษณอนงค์, ปเสนทิโกศล
 
คุยกันวันอาทิตย์นะคะ ใจว่างๆ เบาๆ
เราเคยถามตัวเองหรือไม่ว่า ความสุขของเรา แท้จริงอยู่ที่ไหน เรากำลังแสวงหาอะไร เป้าหมายเราอยู่ที่ไหน เราคือใคร กำลังทำอะไรอยู่ ทบทวนหรือไม่ว่า จากเมื่อก่อนถึงวันนี้ เราอยู่ตรงจุดไหน ก้าวหน้าทุกด้านเพียงไร
 
ค่านิยมของสังคม ความสุขอยู่ที่ คำว่า "มี" ทางวัตถุ 
ทางธรรม ความสุขอยู่ที่ "ว่าง"
ความสุขทางกาย คือทุกอย่างที่ทำให้สบาย
ความสุขทางใจ คือทุกอย่างที่ทำให้ใจไม่ต้องเดือดร้อน ดิ้นรน กะวนกะวาย
ความสุขทั้งหมดที่เรารู้จัก เป็นความสุขที่ทุกคนต้องการ ถามว่าได้ครบไหม มีใครได้ตามต้องการบ้าง คำตอบคือ ไม่มี
 
แล้วจะเกิดตัวรู้ขึ้นมาว่า ความสุขของทุกคนไม่เท่ากัน แล้วเราจะเข้าใจคำว่า มาตรฐานของคำว่าความสุข เข้าใจคำว่าพอเพียงและเข้าใจคำว่า มัชฌิมปฏิปทา การเดินสายกลาง อย่างแท้จริง
 
ทั้งหมดนี้คือ ธัมมะวิจัย คือวิธิคิดที่เรียงลำดับของการพิจารณา จากสภาวะที่มีอยู่เป็นอยู่ ตั้งคำถามหาคำตอบด้วยตนเองเรียกว่า ปุจฉาวิสัชณา
 
เราก็คิดเป็น ทั้งเคยคิดอย่างนี้อยู่แล้ว แต่ไม่เรียงลำดับ จึงเรียกว่า ฟุ้งซ่าน ปัญญาจึงไม่เกิด ฉะนี้แล..
 
ธรรมะในชีวิตประจำวัน, อาจารย์แอน, ษณอนงค์
 
ฟ้ามืดครึ้มใจก็ซึมคงมีเหตุ 
จึงอาเภทมีให้เห็นทุกแห่งหน
ฟ้าพิโรธจึ่งสำแดงทั่วสากล 
คนก็จนหุ้นก็ผันให้ตื่นใจ
 
เหตุนั้นคงมี..แต่ใช่ไสยศาตร์ 
อย่าคาดหวังเทวดาจะดลให้
จงทำดีเว้นชั่วให้จิตใส 
ฟ้าวันใหม่จะอวยชัยให้กับเรา
 
นิ่งไว้เมื่อติดขัดและเดินหน้าเต็มตัวเมื่อโอกาสมาถึง รู้กาลอันควร ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ และต้องไม่ประมาทนะคะ
 
ธรรมะในชีวิตประจำวัน, อาจารย์แอน, ษณอนงค์
 
สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือ คำว่า ไม่รู้ตัว ลืมตัว 
ทางแก้คือ มีสติ คิดก่อนเสมอ วิธีสร้างสติ คือรู้จักคิดและติดตามผล
 
สิ่งที่น่ากลัวที่สุด เข้าใจว่า ตัวเองถูกเสมอ และที่น่ากลัวกว่า คือรู้สึกว่า เราผิดเสมอ ทั้งที่ไม่รู้จริงๆ ว่าผิดเรื่องอะไร อาการที่จะบอกว่าเราเข้าใจว่าตัวเองถูกเสมอ คือ เราเป็นคนดื้อ สิ่งที่ตามมา คือ มีโมหะ หลงตน มีตัว และอาการที่จะบอกว่า เราเป็นโรคผิดเสมอ คือ อาการน้อยใจ น้ำตาไหลไม่รู้สาเหตุ ชอบเปรียบเทียบ คือมีโมหะเช่นกัน ทำให้ประเมินสถานะการณ์ผิด ขาดความมั่นใจ โรคภัยเบียดเบียน จิตเศร้าหมอง ร่วมงานยาก 
 
ทางแก้ไข คือ ยอมรับความคิดคนอื่น นำถ้อยคำติติงมาปรับปรุงสร้างสรรตนเอง มองโลกในแง่บวก คิดถึงใจเขาใจเรา เข้าใจคนอื่นมากกว่าตนเอง อย่ามัวแต่นั่งสงสารตนเองเป็นที่เวทนาของคนอื่นแต่ไม่ปรารถนาที่จะเกี่ยวข้อง
 
เราไม่ก้าวหน้าทั้งการงาน ทางโลกทางธรรม ทำงานไม่ได้ ค้าขายไม่เป็น ไม่เป็นที่รัก เพราะเรามีสิ่งที่น่ากลัวทั้งหมดนี้อยู่หรือไม่ รีบขจัดมันออกด้วยการ ยอมรับ และแก้ไข เราจะพบกับทางแห่งความสำเร็จทุกด้านอย่างคาดไม่ถึงเลยค่ะ
 
ธรรมะในชีวิตประจำวัน, อาจารย์แอน, ษณอนงค์
 
คนใกล้ชิดเรา คือ เพื่อนสนิทที่คบกันมานานจนรู้ใจ สามี ภรรยา เรามาดูว่า เราหรือเขาอยู่ประเภทไหน
 
ชอบข่มขู่ ริษยา เปรียบเทียบ วาจาแดกดัน ทำหน้าไม่พอใจโดยไร้สาเหตุ หงิกทุกเมื่อ พอถามก็บอกว่าไม่มีอะไร แต่ใจมี ปากกับใจไม่ตรงกัน อยู่ด้วยแล้วอึดอัด เรียกว่า วธกา มีภูมิเดรัจฉาน อสูรกาย เป็นที่ไป
 
ชอบหยิบของไปโดยไม่บอก แถมลืมของหรือทำของเราหายหรือเสียหาย หรือ ยักยอก เรียกว่าโจรี โจรา อยู่ข้างกาย มีภูมิเดรัจฉาน เปรต เป็นที่ไป
 
ชอบทำร้ายร่างกาย หรือทรมานจิตใจ พูดปดเพื่อประโยชน์ตน เอาตัวรอดไปก่อนเมื่อภัยมา เรียก เพชฌฆาต อยู่ด้วยต้องคอยระวัง ระแวง เผลอไม่ได้ มีอบายภูมิเป็นที่ไป
 
ทำตนเป็นน้อง เชื่อฟัง อ่อนโยน ว่าง่าย ทำตามทุกอย่างที่บอกไม่ดื้อ เรียก ภคินี มีสวรรค์เป็นที่ไป
 
รับใช้ทุกอย่าง ทำให้ คอยเอาอกเอาใจเรียกทาสี มี ภูมิมนุษย์เศรษฐี เป็นที่ไป
 
ดูแลห่วงใยดุจมารดา ตักเตือนว่ากล่าวด้วยหวังดี ไม่หวังผล มีภูมิเทวดาเป็นที่ไป
 
อยู่ด้วยสบายใจ ชวนสร้างกุศล ให้แต่สิ่งดี มีทาน มีเมตตา และ ชักนำให้มีศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ไปผิดทาง งมงายไร้สาระ มีมรรคผลเป็นที่ไป
 
เลือกมี เลือกเป็น เลือกคบ ตามชอบได้ค่ะ
 
 
ธรรมะในชีวิตประจำวัน, อาจารย์แอน, ษณอนงค์, วธกา, เดรัจฉานภูมิ