-
พวงองุ่นที่นำมาผึ่งเพื่อนำมาทำเป็นลูกเกด คนยืนข้าง ๆ ทำลูกเกดไม่ได้เพราะตากได้ที่เกินไป
-
ฤดูนี้เป็นช่วงที่องุ่นไม่ออกผลแล้ว ใบเริ่มร่วง แต่ที่มีอยู่เป็นของเดิมที่ค้างบนต้น
-
ลานนั่งพักในสวนองุ่น ของชาวเมืองทูรูฟาน ที่อร่อยเลื่องชื่อไปทั่วโลก
-
ป้ายบรรยายสถานที่ สำหรับนักท่องเที่ยว
-
Imin Minaret มัสยิดทรงฝักข้าวโพดสร้างด้วยดินเหนียว ด้านในมีโถงโล่งสำหรับละหมาด
-
เสาหินราชวงศ์ชิง ที่เข้ามามีอำนาจเหนือ ข่าน ผู้ปกครองดินแดนแถบนี้
-
ชุดเสื้อผ้าของชนพื้นเมือง นำมาจำหน่ายแก่นักท่องเที่ยว สีสันสดใสมาก
-
ชาวเมืองบำเพ็ญสาธารณะประโยชน์ด้วยการช่วยกันปลูกต้นไม้ เพื่อขยายพื้นที่เมืองให้ใหญ่ขึ้น
-
ตลาดยามเช้าของชาวอุยกูร์
-
คณะศิษย์ที่ร่วมเดินทาง สนุกสนานกับการนั่งรถลา ในเมืองโบราณเกาฉางกู่เฉิง
-
คณะศิษย์นั่งชมสิ่งปลูกสร้างที่คืนสู่ธรรมชาติ อย่างมีความสุขบนรถลา(ย้ำรถลา ไม่ใช่รถม้า)
-
อาจารย์แอน และศิษย์ บนรถลาของชาวอุยกูร์
-
ทุกก้อนหินและเม็ดดิน แฝงร่องรอยแห่งอารยธรรมที่เคยรุ่งเรืองในอดีต
-
ก้อนดินที่เรียงรายอย่างมีระเบียบ สร้างด้วยความอุตสาหะ
-
ความยิ่งใหญ่ที่เห็นในวันนี้ ในอดีตจะยิ่งใหญ่เพียงใดกันหนอ
-
ช่วยกันบันทึกความทรงจำ
-
อาจารย์แอน บรรยายถึงความเป็นอยู่ของผู้คน สิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ
-
บริเวณศูนย์กลางของเมือง เป็นจุดรวมของผู้คน
-
ยังคงอยู่ในเมืองโบราณเกาฉางกู่เฉิง ที่มีอายุมากกว่า 1,000 ปี คนในภาพอายุรวม ๆ กันก็พอ ๆ กัน
-
ช่องที่เห็นเป็นประตูทางลงใต้ดิน
-
เห็นกันชัด ๆ ภูเขาเพลิง ดูเหมือนร้อนแต่พวกเราไม่ร้อน เพราะสุขใจ
-
อีกมุมหนึ่ง มองแล้วลองย้อนเวลาไปยุคนั้น เห็นพัดเหล็กแล้ว
-
ภูเขาด้านหลังเป็นส่วนหนึ่งของ ฝ่อแยนซาน หรือ ภูเขาเพลิง
-
ภาพถ่ายที่ระลึกร่วมกัน
-
ที่เห็นหัวเราะกันนั้น อาจารย์แอน วิเคราะห์ตำแหน่งยืนถ่ายภาพให้แก่คณะศิษย์
-
สาวไทยกับเครื่องดนตรีพื้นเมือง แสดงสดที่เดียวที่นี่ หน้าถ้ำพระพันองค์
-
จากหน้าถ้ำเชียนฝอต้ง หรือ ถ้ำพระพันองค์
-
พระถังซัมจั๋ง และศิษย์ทั้ง 4 เดินทางผ่านทะเลทรายและภูเขาเพลิง เพื่อไปอัญเชิญพระไตรปิฎก
-
หลังจากตามรอย พระซัมจั๋งแล้ว คณะก็ออกเดินทางข้ามทะเลทรายโกบีไปยังเมืองฮามี่
-
สุสานจักรพรรดิฮามี่ ยามค่ำคืน