สรุปบทความจากรายการ

"สาระจากเมืองมังกร ตอนที่ 45 เหตุแห่งความเจริญของรัฐฉิน"

ออกอากาศทาง TNN2 Truevision ช่อง 8 ทุกวันจันทร์-วันศุกร์ เวลา 20.20 - 20.30 น.

                เรื่องราวของรัฐฉินมีมากมาย ที่กล่าวมาแล้วเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น คำว่า ไชน่า ก็มาจากคำว่าฉิน (秦) ด้วยโองการของฉินซีฮ่องเต้ว่า ชาวฉินเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ เมื่อไปสู่ที่ใดจงเรียกตัวเองว่า ฉิน จึงเป็นที่มาของคำว่าชาวจีน เป็นเรื่องน่ายกย่องมากว่า เพราะการรวมประเทศเป็นหนึ่งเดียวนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นอกจากนี้ การแบ่งการปกครองออกเป็นรัฐต่างๆ มาจากแผนการปกครองของโจวกง  (周公)

โจวกงเป็นแม่บทของการปกครองแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาล แต่ความโลภของคนทำให้เกิดสงครามระหว่างรัฐ ซึ่งการรวมประเทศอีกครั้งไม่ใช่เรื่องง่าย โจวกงเพียงแค่ช่วยล้มซางโจ้วอ๋อง แห่งราชวงศ์ซาง ซึ่งปกครองแผ่นดินเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่ว่าฉินนั้นต้องรวบรวมทั้งแผ่นดินขึ้นมา แล้วยังต้องสร้างกำแพงเมืองขึ้นมาปกป้องประเทศทั้งประเทศ จากการรุกรานของคนนอกด่าน อันเป็นที่มาของกำแพงเมืองจีนที่เลื่องชื่อมาจนถึงปัจจุบัน แล้วก็ด้วยความชาญฉลาดอีกเหมือนกันที่รื้อกำแพงออกหมดทุกแคว้นที่เข้าไปยึดได้ ยกเว้นทางด้านตอนเหนือเท่านั้น จากนั้นก็สร้างต่อเป็นกำแพงแนวยาวที่สุด

ถือว่าความเจริญนั้นเกิดจากการร่วมแรงร่วมใจ ความเด็ดขาด สิ่งใดก็ตามที่ขัดขวางความเจริญ ฉินซีฮ่องเต้ไม่ปล่อยเอาไว้ ยกตัวอย่างเช่น การเผาตำราฆ่าบัณฑิต หากถามว่าการกระทำนี้ถูกต้องหรือไม่ เราคงบอกไม่ได้ สำหรับผู้ปกครองทหารหรือประเทศแล้ว หากว่าเสียส่วนน้อย ได้เป็นส่วนใหญ่ ทำให้ประเทศจีนรวมชาติเป็นหนึ่งเดียวได้ อย่างนี้ถือว่าได้เป็นส่วนใหญ่ แต่สำหรับนักปราชญ์ราชบัณฑิต การเผาตำราในครั้งนั้นอาจทำให้สูญเสียตำราดีๆ ที่มีการจดบันทึกไว้ในอดีตสมัยก่อนนี้ เพียงแต่ว่าแม้จะสูญเสียตำราการจดบันทึกไปมากมาย แต่ก็ยังมีการพูดไปปากต่อปาก สั่งสอนและสืบทอดเป็นรุ่นๆ สืบต่อๆ กันมา ในรูปของวัฒนธรรม ศาสนประเพณีและความเชื่อ ดังนั้น ถึงแม้ว่าจะเผาตำราฆ่าบัณฑิตไปมากมาย แต่สิ่งที่อยู่ในความทรงจำที่สืบทอดกันมายังคงอยู่เป็นรากฐานที่มั่นคงของประเทศจีน

ประเทศไทยของเรามีทั้งรากฐานทางประวัติศาสตร์ มีทั้งประวัติของบุคคลสำคัญ เมื่อชาวจีนมาอยู่ในประเทศไทยก็สืบเชื้อสายกลายมาเป็นคนไทย และได้นำสิ่งดีๆ ตกทอดมาสู่เราเช่นเดียวกัน วรรณคดีหรือเรื่องราวประวัติศาสตร์จีน จึงยังคงเป็นสิ่งที่น่าศึกษา เราควรจำเหตุของความเจริญของรัฐฉิน หลี่ปู้เหว่ยเป็นแบบอย่างของการเชื่อฟัง ความสามัคคี การทำตามนโยบาย แล้วนำไปขยายผล ประเมินผล ติดตามผล และก็ปรับให้ดียิ่งขึ้นไป แน่นอนทุกคนในรัฐฉินในช่วงนั้นควรมีความคิดเห็นเช่นเดียวกันทั้งหมด เนื่องจากนโยบายการรวมรัฐเป็นเรื่องใหญ่ และวิธีการต้องเป็นความลับ ถ้าสมมุติว่าจะมีบัณฑิต เพียงกลุ่มเดียวที่ยังวิพากวิจารณ์ ทั้งเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย คงเกิดความวุ่นวายมาก ทั้งที่แท้จริงแล้วผู้คนก็อยากจะรวมรัฐ รวมเป็นประเทศ อยากพูดภาษาเดียวกัน เพราะล้วนแล้วแต่เป็นคนเชื้อชาติเดียวกัน เหตุใดจึงต่างวัฒนธรรมต่างประเพณีกัน การวิพากษ์วิจารณ์ใดๆ ก็ตามที่ทำให้ก่อให้เกิดการล่มสลาย หรือทำลายความมั่นคงของรัฐฉิน จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้อำนาจในการทำความมั่นคงภายใน หรือความเป็นหนึ่งเดียวให้ได้ก่อน ที่จะทำให้เกิดความหนึ่งเดียวได้ทั้งหมดได้ นั่นคือสาระที่สำคัญอย่างยิ่งที่นำมาสู่เหตุการณ์“เผาตำรา ฆ่าบัณฑิต”

ชมรายการย้อนหลังได้ที่  http://www.youtube.com/watch?v=ORbsT_mGd6g