สรุปบทความจากรายการ

"สาระจากเมืองมังกร ตอนที่ 12 เกร็ดตำนานไฉ่ซิงเอี้ย"

โดย อ.ษณอนงค์ คำแสนหวี (อาจารย์แอน)

ออกอากาศทาง TNN2 (Truevision8) ทุกวันจันทร์-วันศุกร์ เวลา 19.55 - 20.00 น.

     ในสมัยสามราชวงศ์เซี่ย ซาง และโจว จะมีนักปราชญ์ เทพ เซียน หลายคนที่เรารู้จัก เพียงแต่ในสมัยนั้นเรายังไม่ทราบว่าเป็นใคร ยกตัวอย่างเช่น  ไฉ่ซิงเอี้ย (财神) เทพเจ้าแห่งโชคลาภซึ่งชาวจีนได้กราบไหว้เคารพบูชาว่าเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ กำเนิดของเทพเจ้าองค์นี้เริ่มต้นในรัชสมัยปลายราชวงศ์ซาง ท่านรับราชการเป็นคนหนึ่งในสมัยซางโจวอ๋อง มีนามว่า ปี่ก้าน

ปี่ก้าน  (比干)เป็นขุนนางที่ดูแลทุกข์สุขของประชาชน ในยามว่างเขาก็มักจะเดินไปในที่ต่างๆ ใครมีทุกข์อะไรก็จะมาร้องเรียนให้ปี่ก้านแก้ปัญหาให้ และก็นำเข้ามาสู่สภาขุนนาง นำมาเล่าให้ซางโจ้วอ๋องฟัง เพียงแต่ว่าในช่วงหลัง ซางโจวอ๋องหลงใหลในสนมเอกต้าจี จึงละเลยในราชกิจทั้งปวง แล้วยังมีการทำร้ายหรือลงโทษขุนนางในวิธีแปลกๆ  อย่างโหดร้ายทารุณมาก 


วันหนึ่ง ปี่ก้านทนไม่ไหวจึงพยายามกราบทูลท่านอ๋องเพื่อเตือนสติ แต่ซางโจว้อ๋องก็ไม่เชื่อ กลับทำให้ต้าจีโกรธแค้นและผูกใจเจ็บ เพราะปี่ก้านพูดในทำนองว่าท่านอ๋องหลงใหลในสตรี และสตรีไม่ควรออกว่าราชการ ในที่สุด ต้าจีก็หาอุบายที่จะกำจัดด้วยการควักหัวใจของปี่ก้าน เนื่องจากในการเตือนสติฮ่องเต้แต่ละครั้ง ปี่ก้านพูดว่าเขาเป็นขุนนางซื่อสัตย์จงรักภักดีที่สามารถควักหัวใจออกดูได้ ด้วยประโยคนี้ ต้าจีจึงบอกว่า ถ้าอย่างนั้นลองควักออกมาดู ว่าเป็นหัวใจที่ซื่อสัตย์จริงหรือเปล่า แล้วเอามาชั่งดูว่าตาชั่งจะบอกว่าหัวใจของคนนี้เป็นอย่างไร


ซางโจวอ๋องกลับเชื่อต้าจี แล้วก็ให้ควักหัวใจของปี่ก้านออกมา ตามตำนานอาจเล่าว่าปี่ก้านมีขีวิตอยู่ไปได้ระยะหนึ่ง เพราะเขาได้พรจากเทพ ถ้าหากคนแรกที่เขาไปถามว่า หากไม่มีหัวใจแล้วจะดำเนินชีวิตอยู่ได้หรือไม่ และคำพูดของคนแรกที่เขาพบนั้นจะเป็นการประกาศิตชีวิตของปีก้าน  ปีก้านฃึ่งตอนนี้ไม่หัวใจแล้ว ก็เดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเจอเด็กคนหนึ่ง ปี่ก้านก็เลยถามคำถาม ปรากฏว่าเด็กคนนั้นบอกว่าคนไม่มีหัวใจแล้วก็ไม่มีชีวิต นั่นก็คือประกาศิตที่ทำให้เขาต้องสิ้นชีวิตลง 
 

หลังจากนั้นมาประชาชนทั้งหลายก็ร่ำลือเรื่องราวความโหดร้ายของต้าจี เมื่อพูดถึงความโหดร้ายของอีกคนหนึ่ง ในขณะเดียวกันก็ต้องยกย่องอีกคนหนึ่ง ประกอบกับปี่ก้านเองเป็นคนใจดีมีเมตตา ใครพบเห็นก็มีความสบายใจที่จะคุยด้วยและก็จะนำสิ่งดีๆ มาให้อยู่เสมอ จึงได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ ดังนั้น ในแต่ละปีประชาชนทั้งหลายต่างมีความเชื่อว่าสักวันหนึ่งเทพเจ้าแห่งโชคลาภก็จะต้องมาเยือน เหมือนกับที่ปี่ก้านท่องไปในโลกกว้าง เพื่อตรวจดูทุกข์สุขของประชาชน แม้ตายแล้วได้รับการยกย่องเป็นเซียนเป็นเทพ เขาก็ยังปฏิบัติหน้าที่อย่างนั้นอยู่ และได้รับขนานนามว่า ไฉ่เซี้ยเอีย เทพเจ้าแห่งโชคลาภ สืบต่อมา